کد مطلب:117157 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:313

فضیلت قرآن در کلام امام











و اعلموا ان هذا القرآن هو الناصح الذی لایغش و الهادی الذی لایضل و المحدث الذی لایكذب و ما جالس هذا القرآن احد الا قام عنه بزیاده او نقصان: زیاده فی هدی و نقصان من عمی.[1].

«و بدانید كه به تحقیق این قرآن پند دهنده ایست كه غش در كلام ندارد و راهنمائی است كه گمراه نمی كند و سخنگوئی است كه دروغ نمی گوید و كسی در برابر قرآن نمی نشیند مگر اینكه از كنار آن برخیزد، به فزونی یا كاستی، افزونی در هدایت و كاستی از نادانی و كوری دل».

امام علی (ع) در این بخش از سخنان خود به بیان فضیلت قرآن می پردازد. و قابل توجه اینكه فردی از قرآن سخن می گوید كه پرورش یافته ی دامان پرفیض و بركت قرآن است و كام جانش از آغاز حیات با زلال گوارای رحمت و هدایت قرآن سرشار و شاداب شده است.

امام علی (ع) خود قرآن ناطق است و وجود مقدسش تجسم عینی و عملی قرآن كریم می باشد، از این رو بیان امام در توصیف قرآن گویاترین و بلیغ ترین كلام در معرفی كتاب خداست. و هركس می خواهد قرآن را آن چنانكه هست ادراك كند لازم و ضروری است كه به این بخش از گفتار امام كه در فضیلت قرآن است، بیش از پیش توجه كند. چرا كه قرآن كتاب حیات است و آینه ی تمام نمای كاینات و برنامه ی زندگی و برنامه ی هدایت انسان

[صفحه 55]

از سوی خدا، در جهت ارشاد آفریدگان خویش.

شایسته است امروز كه بیش از هر زمان دیگر بندگان خدا دچار تیرگیهای انحراف، گناه، فساد، شرك، كفر و نفاق می باشند، به قرآن روی آور شوند و از این كتاب نور قبسی برگرفته به جنگ با ظلمات اجتماعی و تاریكی های اعتقادی و سیاهی های فكری بشتابند. و این سخن هدایت بخش پیامبر اسلام (ص) را به یاد آورند كه فرمود:

اذا التبست علیكم الفتن كقطع اللیل المظلم فعلیكم بالقرآن.[2].

«هرگاه فتنه ها به مانند پاره های تاریك شب شما را فراگرفت، پس بر شما باد روی آوردن به قرآن».


صفحه 55.








  1. دنباله ی خطبه ی 175 نهج البلاغه فیض.
  2. اصول كافی، كتاب فضل القرآن.