کد مطلب:117162 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:363
قل یا اهل الكتاب لستم علی شی ء حتی تقیموا التوراه و الانجیل و ما انزل الیكم من ربكم....[1]. «ای پیامبر بگو ای اهل كتاب- یهود و نصاری- شما ارزشی ندارید، مگر اینكه به دستور تورات و انجیل و قرآنی كه برای شما از جانب خدا فرستاده شده قیام و [صفحه 81] عمل كنید....» اتامرون الناس بالبر و تنسون انفسكم و انتم تتلون الكتاب افلا تعقلون.[2]. «چگونه شما كه مردم را به نیكوكاری فرمان می دهید، خود فراموش می كنید در صورتی كه شما كتاب خدا را می خوانید، چرا در آن اندیشه و تعقل نمی كنید.» در رابطه با آیات فوق و بیان ضرورت هماهنگی و همراهی ایمان به خدا و قرآن با عمل و حركت در جهت اعتقادات، روایاتی از معصومین (ع) بیان می شود: قال رسول الله (ص): .... و من تعلم القرآن فلم یعمل به و آثر علیه حب الدنیا و زینتها، استوجب سخط الله- عز و جل- و كان فی الدرجه مع الیهود و النصاری، الذین ینبذون كتاب الله وراء ظهورهم.[3]. پیامبر اكرم (ص) فرمود: «.... و هر كس قرآن را بیاموزد و به آن عمل نكند و علاقه ی به دنیا و زیور آن را بر قرآن ترجیح دهد، سزاوار خشم خدای عزوجل است و از نظر مرتبه و مقام در ردیف یهود و نصاری می باشد، آنانكه كتاب خدا را پشت سر می گذاشتند- و به آن عمل نمی كردند-.» قال الامام جعفر بن محمد الصادق (ع): الایمان لایكون الا بعمل و العمل منه و لا یثبت الایمان الا بعمل.[4]. [صفحه 82] امام جعفر بن محمد (ع) فرمود: «ایمان جز به عمل محقق نمی شود و عمل از ایمانست و ایمان جز با عمل ثابت نمی شود.» قال الامام محمد بن علی الباقر: ان ولایتنا لاتدرك الا بالعمل.[5]. امام محمد باقر (ع) فرمود: «به درستی كه ولایت ما جز در سایه ی عمل به دست نمی آید.» قال علی بن موسی الرضا عن الباقر (ع): .... لاینال ما عند الله الا بالعمل.... امام علی بن موسی الرضا از امام محمد باقر (ع) روایت می فرماید: «.... به آنچه نزد خداست دست نمی رسد، مگر با عمل....» قال الامام علی بن ابی طالب (ع): .... الله، الله فی القرآن! لایسبقكم بالعمل به غیركم...[6]. امام علی بن ابی طالب (ع) فرمود: «از خدا بترسید، از خدا بترسید درباره ی قرآن، مباد آنكه در عمل به قرآن دیگران بر شما سبقت بگیرند.» با توجه به احادیث فوق و دقت نظر در قرآن، كه همه جا ایمان و عمل صالح همراه و متصل با یكدیگر بیان شده است، برای هر انسان با انصاف و صاحب اندیشه ای روشن است كه حقیقت ایمان آمیخته به عمل است و به فرموده ی امام صادق [صفحه 83] (ع): الایمان عمل كله.[7]. بنابراین بندگان خدا برای رسیدن به كمال و برخورداری از رحمت و عنایت حق تعالی راهی جز عمل به واجبات دینی و انجام فرائض مذهبی و تلاش در جهت كسب رضای خدا ندارند. امام علی (ع) با توجه به این حقیقت پیروان خود را به انجام اعمال صالح فرامی خواند و با تاكید و تكرار واژه ی العمل، العمل آنها را با ناموس حیات كه حركت و كار در جهت خداست، آشنا می سازد. با توجه به این واقعیت عینی كه زیباترین و ارزنده ترین مفاهیم اخلاقی و اعتقادی، چنانچه در صحنه ی عمل جلوه نكند، چیزی جز یك مشت الفاظ خشك و بی روح نیست. و هرگز نمی تواند در حركت و پویائی و سعادت انسانها نقشی داشته باشد.
امام علی (ع) بعد از جمع بندی و نتیجه گیری از سخنانش اینك بنیادی ترین اصول و اساسی ترین اركان كمال و رشد و رقاء انسان را در فرهنگ قرآن و بینش اسلامی بیان می فرماید. از نظر قرآن اسلام منهای عمل چیزی نیست و انسان دور از حركت و تلاش و كار به مقصود و مطلوب خود- كه همانا كسب رضای الهی و آرامش در كنف حمایت و عنایت حق تعالی است- دست نمی یابد. در این رابطه آیات ذیل از قرآن گواه مدعای بیان شده است:
صفحه 81، 82، 83.