کد مطلب:117170 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:306

بیان کیفیت کاربرد زمان از سوی مومن و منافق











در این بخش از گفتار خود امام (ع) به یكی از برجسته ترین صفات منافقان كه اختلاف میان دل و زبان آنهاست اشاره می كند و برعكس آنها یادآور می شود كه مومن انسان پاك نهادی است كه دل و زبان او یكی است. انسان منافق به فرموده ی امام، گفتارش با اعتقاد و باور قلبی وی هماهنگی و مطابقت ندارد. اگر به زبان اظهار ایمان و اعتقاد به مبانی دینی و اعتراف به پذیرش نبوت و امامت می كند، هرگز در دل باور ندارد، بلكه به عكس قلب او سرشار از چرك آب شرك و كفر و نفاق است.و این همان حقیقتی است كه خدای در قرآن كریم به آن اشاره فرموده است:

اذا جاء ك المنافقون قالوا نشهد انك لرسول الله و الله یعلم انك لرسوله و الله یشهد ان المنافقین لكاذبون.[1].

«- ای رسول ما- هنگامی كه منافقان به نزد تو آمده و گفتند ما گواهی می دهیم كه تو فرستاده ی خدایی، خدا می داند كه تو رسول او هستی و نیز خدای گواهی می دهد كه هر آینه منافقان دروغگویانند.»

و من الناس من یقول امنا بالله و بالیوم الاخر و ما هم بمومنین.[2].

«و از میان مردم گروهی می گویند كه به خدای ایمان آوردیم- منافقان- و نیز به روز قیامت باور و ایمان داریم، در حالی كه ایشان ایمان نیاورده اند.»

منافقان انسانهای ناتوان و سست عنصری هستند كه تاب مقاومت در برابر اردوگاه توحید و پایگاه حقیقت و عدالت را ندارند، از این روی در حجاب نفاق و

[صفحه 120]

دورویی با چندین هزار گونه هویت كاذب اظهار همراهی با حق و اعتقاد به خدا می كنند و به ظاهر همگام با مومنانند در حالی كه به حقیقت و در واقعیت ایمان به دلهای آنها راه نیافته است. و این تظاهر را به جهت حفظ خود از خشم مومنان و شدت عدالت آنان از خود بروز می دهند. قرآن به این واقعیت تلخ در زندگی منافقان اشاره دارد، آنجا كه می فرماید:

اتخذوا ایمانهم جنه فصدوا عن سبیل الله انهم ساء ما كانوا یعملون.[3].

«سوگندهای خود را سپر- جان- خود قرار داده اند، تا راه خدای را ببندند، هر آینه آنچه انجام می دهند زشت و بد است.»

در رابطه با موضع گیریهای فریبكارانه و ناجوانمردانه ی منافقین خدای به پیامبر و مومنان به الله و رسول وی فرمان می دهد، تا به مبارزه و جهاد و شدت عمل با منافقین برخیزند، آنجا كه فرمود:

یا ایها النبی جاهد الكفار و المنافقین و اغلظ علیهم و ماویهم جهنم و بئس المصیر.[4].

«ای رسول، با كافران و منافقان به جهاد قیام كن و بر ایشان سخت بگیر و جایگاه آنها دوزخ است، كه بدفرجام و جایگاهی است.»

با توجه به برخی از آیات نقل شده درباره ی منافقان و عملكرد زشت و ناجوانمردانه ی آنها با اسلام و مومنمان در طول تاریخ، امام (ع) آنها را افرادی معرفی می كند كه دلشان پشت زبانشان قرار دارد. یعنی ایشان هیچگاه سخن و اعتقاد قلبی شان یكی نیست. پس از بیان ویژگی زشت منافقان امام به بیان صفت ممتاز مومنان اشاره

[صفحه 121]

فرموده، كه ایشان دل و زبانشان یكی است. یعنی آنچه می گویند همانست كه در دل باور دارند و آنچه در دل اعتقاد دارند، همان را بر زبان جاری می كنند.


صفحه 120، 121.








    1. سوره منافقون، آیه 1.
    2. سوره بقره، آیه 8.
    3. سوره منافقون، آیه 2.
    4. سوره تحریم، آیه 9.