کد مطلب:122798 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:227
گوشه هايي از شخصيت امام حسن
(663) -1- شيخ صدوق با سند خود از ابن عباس نقل كرده است:
روزي رسول خدا (ص) نشسته بود كه امام حسن (ع) پيش آمد. آن گاه كه او را ديد، گريست و گفت: كجا پسرم! پس مرتب او را به خود نزديك مي كرد تا اين كه او را بر زانوي راستش نشانيد. [تا آنجا كه گفت]:
اما حسن، براستي كه وي پسرم، فرزندم، پاره ي تنم، نور چشمم، روشنايي قلبم و ميوه ي دلم است. او سرور جوانان اهل بهشت و حجت خدا بر امت است. فرمانش، فرمان من و گفتارش، گفتار من است. هر كه از او، پيروي كند از من است كه و هر كه از او، سرپيچي نمايد از من نيست. [1] .
(664)- 2- شيخ مفيد با سلسله اسنادش روايت كرده است:
هنگامي كه رسول خدا (ص) بيمار بود (همان بيماري كه با آن، وفات يافت) فاطمه (س)، همراه دو پسرش، حسن و حسين (ع)، به نزد پيامبر آمد و گفت: اي رسول خدا (ص) اين دو، پسران تو هستند، پس چيزي را به آن دو به ميراث بسپار!
فرمود: براستي كه هيبت و آقايي من، از آن حسن و به درستي كه كرم و شجاعت من از آن حسين است.
حسن بن علي (ع) وصي پدرش، اميرالمؤمنين (ع) بر خانواده، فرزندان و يارانش بود. او را به نظارت در موقوفات و صدقات خويش وصيت كرده بود و به او، وصيتي نوشته بود در باب معالم دين و سرچشمه هاي حكمت و آداب، كه عهدي مشهور و وصيتي ظاهر است و آن را همه ي دانشوران، نقل كرده اند و بسياري از دانايان، در دين و دنياي خود با آن بينايي يافته اند. [2] .
(665)- 3 - ابن شهر آشوب گفته است:
خداي متعال او «حسين (ع)» و در تورات «شبرش» ناميد.كنيه او «ابومحمد» و «ابوالقاسم» و القاب او، سيد، سبط، امير، حجت، بر، تقي، اثير، زكي، مجتبي، سبط اول و زاهد و
[ صفحه 384]
مادرش، فاطمه (س) دختر رسول خدا (ص)، بود». [3] .
(666)- 4 - ابوالحسن اربلي روايت كرده است:
از كتاب معالم العترة الطاهره، نوشته ي جنابذي نقل كرده كه احمد بن محمد بن ايوب مغيري گفت: حسن بن علي (ع) سپيدرويي بود كه سرخي آن، غالب شد. چشمان درشت و سياهي داشت. هر دو گونه اش، لطيف و هموار بود. خطي از موي باريك و مستقيم، از سينه تا نافش كشيده داشت و موي محاسنش، پرپشت و زياد بود. گردنش در صفا، مثل آبريز سيمين، استخوان بندي اندامش، ستبر و متين، ميان دو شانه اش پهن و عريض، قامتش نه بلند و نه كوتاه، بلكه معتدل، رخسارش نمكين و زيباترين مردم بود. محاسنش را با رنگ سياه خضاب مي كرد و موهايش، پرپيچ و خم و مجعد و نيك اندام بود. [4] .
(667) - 5 - شيخ مفيد گفته است:
امام حسن (ع) در خلق و خوي، رفتار و كردار، بزرگي و آقايي، شبيه ترين مردم به رسول خدا (ص) بود. همين را گروهي از جمله معمر از زهري روايت كرده كه انس بن مالك گفته است: هرگز كسي، شبيه تر از حسن بن علي (ع) به رسول خدا (ص) نبود. [5] .
(668) - 6 - شيخ مفيد گفته است:
حسن بن علي (ع)، پانزده پسر و دختر داشت:
زيد بن حسن، ام الحسن و ام الحسين كه مادر هر سه ام بشير، دختر ابومسعود، عقبة بن عمرو بن ثعلبه ي خزرجي بود. حسن بن حسن كه مادرش خوله، دختر منظور فزاري [و مشهور به حسن مثني] بود. عمرو بن حسن، قاسم و عبدالله كه مادر هر سه، ام ولد بود. عبدالرحمن بن حسن كه مادرش ام ولد بود. حسن بن حسن كه «اثرم» لقب داشت و برادرش طلحة بن حسن و خواهرشان فاطمه بنت الحسن كه مادر هر سه ام اسحاق، دختر طلحة بن عبيدالله تيمي بود. ام عبدالله، فاطمه، ام سلمه، رقيه، از دختران امام حسن (ع) كه از مادران مختلف بودند. [6] .
(669) - 7 - ابن صباغ گفته است:
ابن خشاب گفت كه از وي، يازده پسر و يك دختر، زاده شد. پسرانش عبدالله، قاسم، حسن، زيد، عمر، عبدالله، عبدالرحمان، احمد، اسماعيل، حسين و عقيل بود و دخترش، فاطمه ام الحسن نام داشت كه مادر امام محمد باقر (ع) بود. [7] .
روزي رسول خدا (ص) نشسته بود كه امام حسن (ع) پيش آمد. آن گاه كه او را ديد، گريست و گفت: كجا پسرم! پس مرتب او را به خود نزديك مي كرد تا اين كه او را بر زانوي راستش نشانيد. [تا آنجا كه گفت]:
اما حسن، براستي كه وي پسرم، فرزندم، پاره ي تنم، نور چشمم، روشنايي قلبم و ميوه ي دلم است. او سرور جوانان اهل بهشت و حجت خدا بر امت است. فرمانش، فرمان من و گفتارش، گفتار من است. هر كه از او، پيروي كند از من است كه و هر كه از او، سرپيچي نمايد از من نيست. [1] .
(664)- 2- شيخ مفيد با سلسله اسنادش روايت كرده است:
هنگامي كه رسول خدا (ص) بيمار بود (همان بيماري كه با آن، وفات يافت) فاطمه (س)، همراه دو پسرش، حسن و حسين (ع)، به نزد پيامبر آمد و گفت: اي رسول خدا (ص) اين دو، پسران تو هستند، پس چيزي را به آن دو به ميراث بسپار!
فرمود: براستي كه هيبت و آقايي من، از آن حسن و به درستي كه كرم و شجاعت من از آن حسين است.
حسن بن علي (ع) وصي پدرش، اميرالمؤمنين (ع) بر خانواده، فرزندان و يارانش بود. او را به نظارت در موقوفات و صدقات خويش وصيت كرده بود و به او، وصيتي نوشته بود در باب معالم دين و سرچشمه هاي حكمت و آداب، كه عهدي مشهور و وصيتي ظاهر است و آن را همه ي دانشوران، نقل كرده اند و بسياري از دانايان، در دين و دنياي خود با آن بينايي يافته اند. [2] .
(665)- 3 - ابن شهر آشوب گفته است:
خداي متعال او «حسين (ع)» و در تورات «شبرش» ناميد.كنيه او «ابومحمد» و «ابوالقاسم» و القاب او، سيد، سبط، امير، حجت، بر، تقي، اثير، زكي، مجتبي، سبط اول و زاهد و
[ صفحه 384]
مادرش، فاطمه (س) دختر رسول خدا (ص)، بود». [3] .
(666)- 4 - ابوالحسن اربلي روايت كرده است:
از كتاب معالم العترة الطاهره، نوشته ي جنابذي نقل كرده كه احمد بن محمد بن ايوب مغيري گفت: حسن بن علي (ع) سپيدرويي بود كه سرخي آن، غالب شد. چشمان درشت و سياهي داشت. هر دو گونه اش، لطيف و هموار بود. خطي از موي باريك و مستقيم، از سينه تا نافش كشيده داشت و موي محاسنش، پرپشت و زياد بود. گردنش در صفا، مثل آبريز سيمين، استخوان بندي اندامش، ستبر و متين، ميان دو شانه اش پهن و عريض، قامتش نه بلند و نه كوتاه، بلكه معتدل، رخسارش نمكين و زيباترين مردم بود. محاسنش را با رنگ سياه خضاب مي كرد و موهايش، پرپيچ و خم و مجعد و نيك اندام بود. [4] .
(667) - 5 - شيخ مفيد گفته است:
امام حسن (ع) در خلق و خوي، رفتار و كردار، بزرگي و آقايي، شبيه ترين مردم به رسول خدا (ص) بود. همين را گروهي از جمله معمر از زهري روايت كرده كه انس بن مالك گفته است: هرگز كسي، شبيه تر از حسن بن علي (ع) به رسول خدا (ص) نبود. [5] .
(668) - 6 - شيخ مفيد گفته است:
حسن بن علي (ع)، پانزده پسر و دختر داشت:
زيد بن حسن، ام الحسن و ام الحسين كه مادر هر سه ام بشير، دختر ابومسعود، عقبة بن عمرو بن ثعلبه ي خزرجي بود. حسن بن حسن كه مادرش خوله، دختر منظور فزاري [و مشهور به حسن مثني] بود. عمرو بن حسن، قاسم و عبدالله كه مادر هر سه، ام ولد بود. عبدالرحمن بن حسن كه مادرش ام ولد بود. حسن بن حسن كه «اثرم» لقب داشت و برادرش طلحة بن حسن و خواهرشان فاطمه بنت الحسن كه مادر هر سه ام اسحاق، دختر طلحة بن عبيدالله تيمي بود. ام عبدالله، فاطمه، ام سلمه، رقيه، از دختران امام حسن (ع) كه از مادران مختلف بودند. [6] .
(669) - 7 - ابن صباغ گفته است:
ابن خشاب گفت كه از وي، يازده پسر و يك دختر، زاده شد. پسرانش عبدالله، قاسم، حسن، زيد، عمر، عبدالله، عبدالرحمان، احمد، اسماعيل، حسين و عقيل بود و دخترش، فاطمه ام الحسن نام داشت كه مادر امام محمد باقر (ع) بود. [7] .
[1] الامالي، ص 100.
[2] الارشاد، ص 187.
[3] المناقب ج 4 ص 29.
[4] كشف الغمة، ج 1 ص 548.
[5] الارشاد، ص 187.
[6] الارشاد، ص 194.
[7] الفصول المهمه ص 157.