کد مطلب:122804 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:229
پيشگويي پيامبر اكرم
(687)- 3 - شيخ صدوق با اسناد خودش از ابن عباس روايت مي كند كه گفت:
روزي رسول خدا (ص) نشسته بود كه حسن (ع) به نزدش آمد. وقتي او را ديد، گريه كرد... تا اين كه گفت: چون او را ديدم، آن توهين و بي حرمتي كه بر وي خواهد رفت را به يادم آوردم. همواره چنين خواهد بود تا آنجا كه از سر ستم و دشمني با زهر كشته شود و در آن هنگام، فرشتگان هفت آسمان و همه چيز و همه كس، حتي پرندگان پهنه آسمان و ماهيان درون آب بر مرگ او مي گريند. هر كس بر او بگريد، چشمانش در روزي كه همه ي چشمها كور گردند، نابينا نشود و هر كس، در غم او غمگين گردد، دلش در روزي كه دلها غمگين گردند، غمگين نشود و هر كس، او را در بقيع زيارت كند،گامهايش در روزي كه گامهاي ديگران در آنجا، بلغزند، بر صراط استوار مي ماند. [1] .
(688)- 4 - شيخ صدوق باز با سند خودش از ابن عباس، نقل كرده كه گفت:
آنگاه كه رسول خدا (ص) بيمار شد، يارانش در كنار او بودند. عمار ياسر، برخاست و گفت: اي رسول خدا (ص) پدر و مادرم فدايت! اگر از دنيا بروي، چه كسي از ميان ما، تو را غسل خواهد
[ صفحه 395]
داد؟ گفت: همين، علي بن ابيطالب (ع) (با دست به آن حضرت اشاره فرمود.)
[ابن عباس در ادامه آورده است]: حسن و حسين (ع) در حالي كه فرياد مي كشيدند و حضرت علي (ع) خواست كه آن دو را از او جدا سازد، رسول خدا (ص) به هوش آمد و گفت: يا علي! بگذار من آنها را ببويم و آنان نيز مرا ببويند، حال كه در آستانه سفر به آن جهان هستم، بگذار زاد راهي از آنان داشته باشم و آنها نيز از محبت من، توشه اي برگيرند. زود باشد كه پس از من، مظلوم واقع شوند و كشته گردند. لعنت خدا بر كساني كه بر آنان ظلم كنند! و اين را سه بار گفت. [2] .
(689) - 5 - سليم بن قيس هلالي در ضمن حديث بلندي به نقل از عبدالله بن جعفر، از پيامبر اكرم (ص) روايت مي كند كه به آن حضرت گفت:
پسرم حسن (ع) با زهر، پسرم حسين (ع) با شمشير، كشته مي شود. [3] .
روزي رسول خدا (ص) نشسته بود كه حسن (ع) به نزدش آمد. وقتي او را ديد، گريه كرد... تا اين كه گفت: چون او را ديدم، آن توهين و بي حرمتي كه بر وي خواهد رفت را به يادم آوردم. همواره چنين خواهد بود تا آنجا كه از سر ستم و دشمني با زهر كشته شود و در آن هنگام، فرشتگان هفت آسمان و همه چيز و همه كس، حتي پرندگان پهنه آسمان و ماهيان درون آب بر مرگ او مي گريند. هر كس بر او بگريد، چشمانش در روزي كه همه ي چشمها كور گردند، نابينا نشود و هر كس، در غم او غمگين گردد، دلش در روزي كه دلها غمگين گردند، غمگين نشود و هر كس، او را در بقيع زيارت كند،گامهايش در روزي كه گامهاي ديگران در آنجا، بلغزند، بر صراط استوار مي ماند. [1] .
(688)- 4 - شيخ صدوق باز با سند خودش از ابن عباس، نقل كرده كه گفت:
آنگاه كه رسول خدا (ص) بيمار شد، يارانش در كنار او بودند. عمار ياسر، برخاست و گفت: اي رسول خدا (ص) پدر و مادرم فدايت! اگر از دنيا بروي، چه كسي از ميان ما، تو را غسل خواهد
[ صفحه 395]
داد؟ گفت: همين، علي بن ابيطالب (ع) (با دست به آن حضرت اشاره فرمود.)
[ابن عباس در ادامه آورده است]: حسن و حسين (ع) در حالي كه فرياد مي كشيدند و حضرت علي (ع) خواست كه آن دو را از او جدا سازد، رسول خدا (ص) به هوش آمد و گفت: يا علي! بگذار من آنها را ببويم و آنان نيز مرا ببويند، حال كه در آستانه سفر به آن جهان هستم، بگذار زاد راهي از آنان داشته باشم و آنها نيز از محبت من، توشه اي برگيرند. زود باشد كه پس از من، مظلوم واقع شوند و كشته گردند. لعنت خدا بر كساني كه بر آنان ظلم كنند! و اين را سه بار گفت. [2] .
(689) - 5 - سليم بن قيس هلالي در ضمن حديث بلندي به نقل از عبدالله بن جعفر، از پيامبر اكرم (ص) روايت مي كند كه به آن حضرت گفت:
پسرم حسن (ع) با زهر، پسرم حسين (ع) با شمشير، كشته مي شود. [3] .
[1] الامالي، ص 99 ح 2.
[2] الامالي، ص 505، حديث شماره ي 6.
[3] كتاب سليم بن قيس، ص 233.