کد مطلب:124714 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:247

مقربان
فرزندان فاطمه علیهاالسلام بیمار شدند. رسول الله صلی الله علیه و آله از بیماری حسن و حسین با خبر شده به خانواده آنان پیشنهاد نمود، برای شفای فرزندان در درگاه خدای سبحان نذر نمایند تا در صورتی كه حاجت آنان روا شود به نذر خود وفا كنند. علی و فاطمه علیهماالسلام نذر نمودند در صورتی كه خدا حسنین را شفا دهد سه روز روزه بگیرند. خدای مهربان عافیت را نصیب فرزندان زهرا نمود. اینك باید به پیمان خویش وفا كنند. خانواده و نیز فضه خدمت گزار فاطمه علیهاالسلام نیز با آنان همراه شد. روز اول را كه روزه گرفتند در خانه علی چیزی برای افطار فراهم نبود.



[ صفحه 72]



حضرت یك یا سه صاع (هر صاع تقریبا سه كیلو) آرد فراهم آورد.

فاطمه مقداری از آن را برای تهیه افطاری خمیر نمود و به تعداد افراد خانواده پنج گرده نان فراهم آورد. در دمادم افطار كه خواستند افطار نماید مسكینی كوبه در خانه را كوبید. هر پنج گرده نان نصیب وی شد! روز دوم همانند روز اول روزه گرفتند در هنگام افطار حادثه شب قبل تكرار شد. این بار در هنگام افطار یتیمی در خانه را كوبید و نیازمندی خویش را اظهار نمود. آنان همانند شب پیش گرده نان ها را به یتیم دادند، برای روز سوم روزه گرفتند. هنگام افطار كه فرا رسید فاطمه پنج گرده نان فراهم آورد. در روز سوم اسیری اظهار حاجت نمود! همانند دو شب قبل هر پنج گرده نان نصیب اسیر شد. روز چهارم فرا رسید. رسول الله صلی الله علیه و آله به خانه فاطمه درآمد. رخسار آشفته فرزندان را مشاهده كرد، برآشفت و فرمود چگونه است خاندان رسول الله صلی الله علیه و آله این گونه در گرسنگی به سر می برند! هنوز سخن رسول حق تمام نشده بود كه امین وحی به وی این گونه بشارت داد [1] : ان الابرار یشربون من كأس كان مزاجها كافورا عینا یشرب منها المقربون یفجرونها تفجیرا یوفون بالنذر و یخافون یوما كان شره مستطیرا و یطمعون الطعام علی حبه مسكینا و یتیما و اسیرا. [2] «خوبان از جامی كه مزه ی آن كافور است می نوشند. آن كافور چشمه ای است كه مقربان و والا مقامان درگاه با اراده خویش آن را هر گاه بخواهند پدید می آورند.

هم آنان كه به نذر خویش وفا می كنند و از روزی كه عذاب و شر آن فراگیر است در هراسند. هم آنان كه به پیمان نذر خود وفا می كنند، و با علاقه و نیاز شدید كه به طعام دارند آن را برای رضای خدا به مسكین



[ صفحه 73]



و یتیم و اسیر ایثار می كنند» .

این ستایش خدای سبحان از ایثار اهل بیت است، كه آن گونه ایثار و فداكاری در راه خدا این گونه ستایش را شایسته می باشد. خدای سبحان از مقام ایثار و اخلاص اهل بیت این گونه ستایش می نماید. اهل بیت هم مقام ابرار و خوبان را دارند و هم بالاترین مرحله مقام مقربان را. زیرا كه آنان والانشینان عرش برینند. علی و فاطمه و حسن و حسین مقربان الهی اند.


[1] نور الثقلين، ج 5، ص 470، مجمع البيان، ج 10، ص 404.

[2] انسان، 9.