کد مطلب:125061 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:223
آيه ي مباهله
در سال نهم هجري هيئتي از مسيحيان نجران به مدينه آمدند تا سخنان پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم را از نزديك بشنوند و از محتواي دعوت حضرتش آگاه گردند، ولي پس از گفتگوي فراوان درباره ي حضرت عيسي عليه السلام به نتيجه ي مثبتي نرسيدند و از سوي اسقف آنها به آن حضرت پيشنهاد شد كه براي اثبات حقانيت خويش به مباهله بپردازند (يعني هر گروه دست به دعا بردارد و از خداوند بخواهد كه هر كس خلاف مي گويد به عذاب او گرفتار آيد)؛ و اين پيشنهاد پذيرفته شد.
در اينجا قرآن كريم به رسول خويش دستور مي دهد كه براي مباهله نزديكترين افراد به خود را از زنان و فرزندان و كساني كه به منزله ي جان او هستند همراه خود بياورد. [1] و به گواهي مسلم تاريخ مي بينيم كه ايشان، حضرت زهرا، امام حسن، امام حسين و علي عليه السلام را با خود به همراه مي برد. و
[ صفحه 31]
اين نشان مي دهد كه اين چند تن از جمله امام مجتبي عليه السلام محبوبترين و مقربترين كس در نزد خدا و رسول او مي باشند و اينانند كه دعايشان بدون ترديد مستجاب است، چنانكه آن اسقف گفت: «اين چهره هايي كه من مي بينم اگر از خدا بخواهند كوهها را از جاي بركند، خواهد كرد!» از اين رو از مباهله صرف نظر كردند و به دادن جزيه (نوعي ماليات) تن دادند تا بتوانند در پناه حكومت اسلامي آسوده زندگي كنند [2] .
در اينجا قرآن كريم به رسول خويش دستور مي دهد كه براي مباهله نزديكترين افراد به خود را از زنان و فرزندان و كساني كه به منزله ي جان او هستند همراه خود بياورد. [1] و به گواهي مسلم تاريخ مي بينيم كه ايشان، حضرت زهرا، امام حسن، امام حسين و علي عليه السلام را با خود به همراه مي برد. و
[ صفحه 31]
اين نشان مي دهد كه اين چند تن از جمله امام مجتبي عليه السلام محبوبترين و مقربترين كس در نزد خدا و رسول او مي باشند و اينانند كه دعايشان بدون ترديد مستجاب است، چنانكه آن اسقف گفت: «اين چهره هايي كه من مي بينم اگر از خدا بخواهند كوهها را از جاي بركند، خواهد كرد!» از اين رو از مباهله صرف نظر كردند و به دادن جزيه (نوعي ماليات) تن دادند تا بتوانند در پناه حكومت اسلامي آسوده زندگي كنند [2] .
[1] آل عمران: فمن حاجك فيه من بعد ما جاءك من العلم فقل تعالوا اندع ابناءنا و ابناءكم و نساءنا و نساءكم و انفسنا و انفسكم ثم نبتهل فنجعل لعنت الله علي الكاذبين 61.
[2] مصادر آن در مكاتيب الرسول : 180 و 181 و اميرالمؤمنين علي بن ابي طالب عليه السلام ترجمه ي نگارنده : 314 - 285 و نيز تفاسير قرآن ذيل آيه، تاريخ يعقوبي 82:20، بحارالانوار 21: 355 - 276.