کد مطلب:125068 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:223
سيادت و هيبت
شكوه و جلال معنوي امام مجتبي عليه السلام زبانزد خاص و عام
[ صفحه 41]
بود و اين صفتي بود كه از جد بزرگوار خويش به ارث داشت.
فاطمه ي زهرا عليهاالسلام در هنگام رحلت پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم دو كودك خود را نزد آن حضرت آورد و عرضه داشت: اينها كودكان شما هستند، هر كدام را چيزي به ارث دهيد. فرمود: هيبت و سيادت و شكوهم از آن حسن و، شجاعت و سخايم از آن حسين. در روايت ديگر او و برادرش حسين را آقا و سرور جوانان بهشتي ناميد.
مردي به او گفت: وه چه باعظمت هستي! فرمود: اين عزت ايمان است كه در من مشاهده مي كني. [1] .
در روايت آمده: پس از رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم هيچ كس به هيبت و شكوه امام مجتبي نرسيد. گاه بر در خانه فرشي مي گستردند و حضرت بر روي آن مي نشست، اما عابران به احترام و جلال حضرتش مي ايستادند و راه بند مي آمد. و چون چنين مي ديد برمي خاست و به منزل مي رفت تا مزاحمتي براي مردم پيدا نشود. در راه مكه چون پياده حركت مي كرد، ديگران نيز به رعايت حرمت او از مركبها پياده مي شدند، حتي سعد بن ابي وقاص آن دلاور عرب را ديدند كه پياده شده و در كنار حضرتش در حركت است. به گفته ي واصل بن عطا: نور چهره ي انبيا و فروغ و شكوه پادشاهان در چهره ي حسن ديده مي شد. وبه گفته ي ابن زبير
[ صفحه 42]
آن دشمن سرسخت خاندان رسالت: مادران در هيبت و بلندپايگي فرزندي چون حسن نزاده اند.
ابن عباس براي آن حضرت ركاب مي گرفت تا ايشان سوار مركب شوند. شخصي به او گفت: شما با اين سن و سال براي او ركاب مي گيري؟! ابن عباس گفت: اي نادان، مگر نمي داني كه او فرزند رسول خداست؟ آيا اين نعمت خدا بر من نيست كه براي او ركاب بگيرم؟!
امام محمد باقر عليه السلام فرمود: حسين عليه السلام به احترام بردارش حسن عليه السلام در پيش روي او لب به سخن نمي گشود.
[ صفحه 41]
بود و اين صفتي بود كه از جد بزرگوار خويش به ارث داشت.
فاطمه ي زهرا عليهاالسلام در هنگام رحلت پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم دو كودك خود را نزد آن حضرت آورد و عرضه داشت: اينها كودكان شما هستند، هر كدام را چيزي به ارث دهيد. فرمود: هيبت و سيادت و شكوهم از آن حسن و، شجاعت و سخايم از آن حسين. در روايت ديگر او و برادرش حسين را آقا و سرور جوانان بهشتي ناميد.
مردي به او گفت: وه چه باعظمت هستي! فرمود: اين عزت ايمان است كه در من مشاهده مي كني. [1] .
در روايت آمده: پس از رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم هيچ كس به هيبت و شكوه امام مجتبي نرسيد. گاه بر در خانه فرشي مي گستردند و حضرت بر روي آن مي نشست، اما عابران به احترام و جلال حضرتش مي ايستادند و راه بند مي آمد. و چون چنين مي ديد برمي خاست و به منزل مي رفت تا مزاحمتي براي مردم پيدا نشود. در راه مكه چون پياده حركت مي كرد، ديگران نيز به رعايت حرمت او از مركبها پياده مي شدند، حتي سعد بن ابي وقاص آن دلاور عرب را ديدند كه پياده شده و در كنار حضرتش در حركت است. به گفته ي واصل بن عطا: نور چهره ي انبيا و فروغ و شكوه پادشاهان در چهره ي حسن ديده مي شد. وبه گفته ي ابن زبير
[ صفحه 42]
آن دشمن سرسخت خاندان رسالت: مادران در هيبت و بلندپايگي فرزندي چون حسن نزاده اند.
ابن عباس براي آن حضرت ركاب مي گرفت تا ايشان سوار مركب شوند. شخصي به او گفت: شما با اين سن و سال براي او ركاب مي گيري؟! ابن عباس گفت: اي نادان، مگر نمي داني كه او فرزند رسول خداست؟ آيا اين نعمت خدا بر من نيست كه براي او ركاب بگيرم؟!
امام محمد باقر عليه السلام فرمود: حسين عليه السلام به احترام بردارش حسن عليه السلام در پيش روي او لب به سخن نمي گشود.
[1] تحف العقول : 234.