کد مطلب:125082 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:213
صلح در تاريخ اسلام
بدين خاطر در تاريخ اسلام پيش از صلح امام حسن عليه السلام به مواردي از صلح پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم و علي عليه السلام برمي خوريم. روش پيامبر اسلام و به تبع آن حضرت، مسلمانان، در طول سيزده سال بعثت در مكه، روش مسالمت آميز بوده است و طبق دستور قرآن كريم اجازه ي جهاد مسلحانه نداشتند [1] و تنها به دعوت اكتفا مي كردند و بر آزار و شكنجه ي مشركان صبر مي نمودند، تا آنكه در مدينه پس از تشكيل حكومت و رسيدن به قدرت اجازه مي يابند [2] .
باز مي بينيم پيامبر اسلام در مدينه با برخي از قبايل يهود قرارداد صلح مي بندد [3] و حتي در حديبيه علي رغم تمايل
[ صفحه 71]
اصحابش با مشركان مكه پيمان صلح برقرار مي كند تا آنجا كه اعتراض بعضي از آنها را در پي مي آورد.
علي عليه السلام نيز در دوران محروميت و خانه نشيني 25 ساله ي خويش در حكومت خلفا (35 - 11)دست به شمشير نمي برد و با تحمل رنج و مشكلات فراوان، بسان كسي كه خار در چشم و استخوان در گلو دارد با شرايط زمانه به سر مي برد [4] و حتي در قضيه ي يورش بر خانه ي عثمان و كشتن وي شركت نمي كند بلكه به آرام كردن مخالفان مي پردازد و مي خواهد كار را از راه مسالمت آميز حل كند، تا آنجا كه مورد اعتراض برخي از آنان قرار مي گيرد. نيز در فرمان حكومتي به مالك اشتر دستور مي دهد: «تا آنجا كه ممكن است به صلح بگذران...».
از اين شواهد تاريخي و نظاير فراوان آن پي مي بريم كه آنجا كه مصلحت اسلام و مسلمين اقتضا مي كند بايد دندان بر جگر گذاشت و صبر كرد كه چنين صبري شايد دشوارتر از جنگ باشد. و معلوم مي شود كه جنگ و شهادت در همه ي شرايط، مطلوب اسلام نيست.
[ صفحه 72]
باز مي بينيم پيامبر اسلام در مدينه با برخي از قبايل يهود قرارداد صلح مي بندد [3] و حتي در حديبيه علي رغم تمايل
[ صفحه 71]
اصحابش با مشركان مكه پيمان صلح برقرار مي كند تا آنجا كه اعتراض بعضي از آنها را در پي مي آورد.
علي عليه السلام نيز در دوران محروميت و خانه نشيني 25 ساله ي خويش در حكومت خلفا (35 - 11)دست به شمشير نمي برد و با تحمل رنج و مشكلات فراوان، بسان كسي كه خار در چشم و استخوان در گلو دارد با شرايط زمانه به سر مي برد [4] و حتي در قضيه ي يورش بر خانه ي عثمان و كشتن وي شركت نمي كند بلكه به آرام كردن مخالفان مي پردازد و مي خواهد كار را از راه مسالمت آميز حل كند، تا آنجا كه مورد اعتراض برخي از آنان قرار مي گيرد. نيز در فرمان حكومتي به مالك اشتر دستور مي دهد: «تا آنجا كه ممكن است به صلح بگذران...».
از اين شواهد تاريخي و نظاير فراوان آن پي مي بريم كه آنجا كه مصلحت اسلام و مسلمين اقتضا مي كند بايد دندان بر جگر گذاشت و صبر كرد كه چنين صبري شايد دشوارتر از جنگ باشد. و معلوم مي شود كه جنگ و شهادت در همه ي شرايط، مطلوب اسلام نيست.
[ صفحه 72]
[1] سوره ي نساء: الم تر الي الذين قيل لهم كفوا ايديكم و اقيموا الصلواة و اتو الزكوة فلما كتب عليهم القتال... 77.
[2] سوره ي حج: اذن للذين يقاتلون بانهم ظلموا و ان الله علي نصرهم لقدير 39.
[3] تاريخ پيامبر اسلام : 234 و نيز صلح با بني ضمره و بني اشجع.
[4] نهج البلاغه، خطبه ي 3، موسوم به شقشقيه.