کد مطلب:189007 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:150

رفتار
اما رفتار امام همام در طول دوران زندگی خویش ولو جبهه گیری و قیام آشكار بر ضد حاكمان اموی نیست. زیرا شرایط و زمینه آن نوع اقدام فراهم نیست. لیكن رفتار بگونه ای است كه حضرت موضع خویش را علیه نظام ستم اموی آشكار می سازد و در موارد مناسب به یاران و هواداران خود این نكته را كه حاكمیت امویان بر اساس ستم و طغیان بوده و هیچ گونه مشروعیت ندارد به خوبی شفاف می سازد. به چند نمونه از رفتار امام در این راستا می پردازیم.

یكی از روش های مدیریت اجتماعی آن زمان این بود كه برای اداره



[ صفحه 208]



امور طوایف گوناگون یكی از بزرگان طایفه به عنوان «عریف» یعنی مسؤول و رئیس از جانب حكومت انتخاب می شد كه این عنوان یك سمت حكومتی به شمار می رفت. اینك فردی از شیعیان به نام «عقبه بن بشیر» از امام سؤال می كند كه عریف قوم ما از دنیا رفته است، از من خواسته اند كه این مسؤولیت را بپذیرم. آیا رواست كه چنین مسؤولیتی را به عهده گیرم، امام در پاسخ وی می فرماید اگر بهشت را دوست نداری و می خواهی به جهنم بروی این مسؤولیت را بپذیر و در ستم های آنان شریك باش، فان كنت تكره الجنة و تبغضها فتعرف علی قومك. [1] .

امام در این موضع گیری كاملا شفاف می سازد كه حاكمیت بنی امیه بر اساس ظلم و ستم پایه نهاده شده و مشروع نیست. بر كسی روا نیست هیچ گونه مسؤولیتی از جانب آنان بپذیرد. پذیرش مسؤولیت از جانب آنان و ایستادن در صف آنان فرجامی جز تباهی و آتش در پی ندارد.

محمد بن مسلم می گوید: در كنار منزل باقر العلوم علیه السلام همراه حضرت ایستاده بودیم، كه امام مشاهده نمودند مردم گروه گروه در كوچه ها رفت و آمد می كنند. امام از برخی پرسید چه اتفاقی رخ داده است، پاسخ دادند استاندار مدینه عوض شده است، مردم برای عرض تبریك به حضور ایشان می روند. امام فرمود: این رفتار مردم دری از درهای آتش است، و انه باب من أبواب النار. [2] .

این سخن امام موضع گیری شفاف در جمع یاران خویش در برابر حاكمان بنی امیه است. همراه شدن و رضایت به حكومت آنان فرجامی



[ صفحه 209]



جز آتش ندارد. این موضع گیری یعنی حاكمان اموی مشروعیت ندارند و كسی نباید حكومت داری آنان را به آنان تبریك گوید و نباید اقدامی را كه در جهت تحكیم و تثبیت موقعیت آنان است انجام دهد.

باقر العلوم علیه السلام در مسجدالحرام بودند كه گفتگوی حكومت بنی امیه را نمودند. یكی از اصحاب امام اظهار امیدواری نمود كه خدا حكومت داری را نصیب حضرت كند، تا حضرت بر همراهان خود از جمله بنی امیه حكومت كند!

امام از بنی امیه اظهار بی زاری نموده فرمود: بنی امیه همراهان من نیستند، من هیچ گاه به همراهی بنی امیه خوشنود نیستیم. یاران بنی امیه افرادی ناپاك می باشند... و لا یسرنی ان اكون صاحبهم ان اصحابهم اولاد الزنا. [3] اظهار بی زاری و رسوا ساختن حزب حاكم عثمانیه از این بهتر و شفاف تر چگونه می شود؟!


[1] رجال كشي، ص 203 و 204.

[2] فروع كافي، ج 5، ص 107، وسائل، ج 12، ص 135.

[3] فروع كافي، ج 8، (روضه)، ص 341.