کد مطلب:210154 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:380
عنايت رسول خدا به دفن شدگان بقيع
رسول خدا (صلي الله عليه وآله) به بقيع عنايتي ويژه داشت، برخي شب ها به آنجا مي رفت و براي اهل بقيع آمرزش مي طلبيد. آن حضرت هر زمان كه به زيارت بقيع مي رفت، خطاب به مدفونين بقيع مي فرمود:
السَّلامُ عَلَيْكُمْ دارَ قَوْم مُؤْمِنِين، وَ إنّا اِنْ شاءَالله بِكُمْ لاحِقُون، اَللّهُمَّ اغْفِرْ لاَِهْلِ بَقِيعِ الْغَرْقَد. اَلّلهُمَّ لاتحرمنا أَجْرَهُم وَ لاتفتنّا بعدهم. اللّهُمَّ اغْفِرْ لَنا و لَهُمْ.
عايشه در نقلي گفته است: برخي شب ها شاهد بود كه رسول خدا (صلي الله عليه وآله) به آرامي از بستر بر مي خاست و بيرون مي رفت. يك بار كه او را دنبال كرد، ديد كه حضرت به بقيع رفت و براي دفن شدگان آن طلب استغفار كرد. از همو نقل شده است كه پيامبر وقتي در آخر شب به بقيع مي رفت، مي فرمود: السَّلامُ عَلَيْكُمْ دارَ قَوْم مُؤْمِنِين وَ أتاكُمْ ما تُوعَدُون غَداً مُؤَجِّلُون وَ إِنّا اِنْ شاءَالله بِكُمْ لاحِقُون. اَلّلهُمَّ اغْفِرْ لاَِهْلِ بَقِيعِ الْغَرْقَد. [1] .
همچنين نقل شده است كه حضرت در برابر بقيع مي ايستادند و مي فرمودند: السَّلامُ عَلَيْكُمْ يا أَهْلَ الْقُبُور مِنَ الْمُؤْمِنِين وَ الْمُسْلِمِين. [2] .
به نقل برزنجي، تا قرن سيزدهم هجري، در نزديكي قبه ائمه اربعه، در بيرون در ورودي آن، سنگي نصب بود كه گفته مي شد محل ايستادن حضرت رسول (صلي الله عليه وآله) بوده و مردم آنجا را محل استجابت دعا مي شناختند. [3] .
به نقل از ابن نجار (م 643) عوسجه نامي مي گويد: در شبي، در نزديكي دار عقيل مشغول دعا بودم كه جعفربن محمد (عليهما السلام) به من رسيد و پرسيد: آيا در باره اين محل خبر يا
[ صفحه 329]
حديثي وارد شده كه اينجا ايستاده اي؟ گفتم: نه. فرمود: هذا مَوْقِفُ نَبِيِّ اللهِ (صلي الله عليه وآله) بِالَّليلِ، اِذا جاءَ، يَسْتَغْفِرُ لاَِهْلِ الْبَقِيع. ابن نجار مي افزايد: خانه عقيل همانجاست كه او در آنجا دفن شده است. [4] .
السَّلامُ عَلَيْكُمْ دارَ قَوْم مُؤْمِنِين، وَ إنّا اِنْ شاءَالله بِكُمْ لاحِقُون، اَللّهُمَّ اغْفِرْ لاَِهْلِ بَقِيعِ الْغَرْقَد. اَلّلهُمَّ لاتحرمنا أَجْرَهُم وَ لاتفتنّا بعدهم. اللّهُمَّ اغْفِرْ لَنا و لَهُمْ.
عايشه در نقلي گفته است: برخي شب ها شاهد بود كه رسول خدا (صلي الله عليه وآله) به آرامي از بستر بر مي خاست و بيرون مي رفت. يك بار كه او را دنبال كرد، ديد كه حضرت به بقيع رفت و براي دفن شدگان آن طلب استغفار كرد. از همو نقل شده است كه پيامبر وقتي در آخر شب به بقيع مي رفت، مي فرمود: السَّلامُ عَلَيْكُمْ دارَ قَوْم مُؤْمِنِين وَ أتاكُمْ ما تُوعَدُون غَداً مُؤَجِّلُون وَ إِنّا اِنْ شاءَالله بِكُمْ لاحِقُون. اَلّلهُمَّ اغْفِرْ لاَِهْلِ بَقِيعِ الْغَرْقَد. [1] .
همچنين نقل شده است كه حضرت در برابر بقيع مي ايستادند و مي فرمودند: السَّلامُ عَلَيْكُمْ يا أَهْلَ الْقُبُور مِنَ الْمُؤْمِنِين وَ الْمُسْلِمِين. [2] .
به نقل برزنجي، تا قرن سيزدهم هجري، در نزديكي قبه ائمه اربعه، در بيرون در ورودي آن، سنگي نصب بود كه گفته مي شد محل ايستادن حضرت رسول (صلي الله عليه وآله) بوده و مردم آنجا را محل استجابت دعا مي شناختند. [3] .
به نقل از ابن نجار (م 643) عوسجه نامي مي گويد: در شبي، در نزديكي دار عقيل مشغول دعا بودم كه جعفربن محمد (عليهما السلام) به من رسيد و پرسيد: آيا در باره اين محل خبر يا
[ صفحه 329]
حديثي وارد شده كه اينجا ايستاده اي؟ گفتم: نه. فرمود: هذا مَوْقِفُ نَبِيِّ اللهِ (صلي الله عليه وآله) بِالَّليلِ، اِذا جاءَ، يَسْتَغْفِرُ لاَِهْلِ الْبَقِيع. ابن نجار مي افزايد: خانه عقيل همانجاست كه او در آنجا دفن شده است. [4] .
[1] التعريف، ص 41.
[2] نكـ: كافي، فروع، ج 4، ص 559.
[3] نزهة الناظرين، ص 279.
[4] اخبار مدينة الرسول، ص 157.