کد مطلب:210157
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:376
امام مجتبي
ريحانه رسول خدا (صلي الله عليه وآله)، حسن بن علي (عليهما السلام) در پانزدهم رمضان سال سوم هجرت به دنيا آمد. وي و برادرش امام حسين (عليه السلام) مورد علاقه شديد رسول خدا (صلي الله عليه وآله) بودند و به عنوان فرزند آن حضرت شناخته مي شدند. امام مجتبي (عليه السلام)، بعد از رسول خدا (صلي الله عليه وآله)، در كنار پدرش امير مؤمنان (عليه السلام)، در جنگ هاي جمل، صفين و نهروان شركت كرد. پس از شهادت اميرمؤمنان (عليه السلام)، با نصب پدرش، مردم عراق با او بيعت كردند، اما به دلايل متعددي وي را همچون پدرش در جنگ با معاويه تنها گذاشتند. او نيز به اجبار حكومت را رها كرد و عازم مدينه شد. اين رخداد در سال 41 هجري اتفاق افتاد. پس از آن، امام مجتبي (عليه السلام) به مدت ده سال در مدينه با شيعيان خود در ارتباط بود.
امام حسن (عليه السلام) اسوه كاملي براي اخلاق اسلامي بود و بارها اموال خويش را نصف كرد و نيمي از آن را در راه خدا بخشيد. عاقبت به توطئه معاويه و به دست همسر نابكارش جعده دختر اشعث بن قيس، مسموم شد و به شهادت رسيد. مردم مدينه در سوگ آن امام به ماتم نشستند.
امام حسن (عليه السلام) علاقه مند بود تا در كنار جدش رسول خدا (صلي الله عليه وآله) به خاك سپرده شود; اما مروانيان با همكاري شخصي كه ادعاي مالكيت زميني را داشت كه رسول خدا (صلي الله عليه وآله) در آنجا مدفون شده بود، مانع اين كار شدند. امام حسين (عليه السلام) به خاطر توصيه برادر به عدم ايجاد درگيري، برادرش را در بقيع به خاك سپرد.
[ صفحه 337]