کد مطلب:211598 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:281

توحید
از اباعبدالله نقل شده است كه: مردی به سوی امیرمؤمنان علی بن ابی طالب علیه السلام آمد و گفت: «ای امیر مؤمنان! آیا خدایت را دیده ای كه این چنین عبادتش می كنی؟!»

حضرت فرمودند: «وای بر تو! چگونه من خدایی را عبادت كنم كه او را ندیده ام».

مرد به او گفت: «چگونه او را دیده ای؟»



[ صفحه 59]



جواب داد: وای بر تو! خدا با چشم ظاهر دیده نمی شود، ولی قلب ها با حقیقت ایمان او را ادراك و مشاهده می كنند». [1] .

و از او نقل شده است كه: «خداوند از آن چه كه او را به آن وصف می كنند، مبرا است؛ كسانی كه خداوند را شبیه خلق او می انگارند، به خدا افترا می بندند.»

خدا تو را رحمت كند! بدان، مذهب صحیح در توحید و در آن چه قرآن درباره ی صفات خداوندی نازل كرده است، می باشد و در مورد خداوند تشبیه كاری و چیزهای باطل را نفی كن كه او نه نفی می پذیرد و نه تشبیه. خداوند پایدار و همه جا حاضر است. خداوند بزرگ تر است از آن چه، آن ها او را توصیف می كنند. از قرآن تجاوز نكنید كه از راه روشن دور می مانید.» [2] .

«هیچ در آسمان و زمین وجود ندارد، مگر با این هفت مشخصه:

به خواسته ی خداوند باشد، به اراده ی او باشد، در توانایی او باشد، به اجازه ی او باشد، با كتاب او مطابق باشد و به دست او پایان می پذیرد. هر كس كه ادعا كند قادر است یكی از این ها را نقض كند، كفر ورزیده است.» [3] .

و مورد پرسش قرار گرفت درباره ی جبرگرایی و قدرگرایی پاسخ داد:

«نه جبرگرایی و نه قدرگرایی (تقدیر) مورد خواست نیست، ولی در میان آن ها فاصله ای است كه در آن حقیقتی نهفته است و كسی متوجه آن نمی شود، مگر انسان عالم یا اگر كسی به آن حقیقت برسد، خود عالم می شود.» [4] .



[ صفحه 60]




[1] كليني / اصول كافي / ج 1 / ص 100، 149 و 159.

[2] كليني / اصول كافي / ج 1/ ص100، 149 و 159.

[3] كليني / اصول كافي / ج 1/ ص 100، 149 و 159.

[4] كليني / اصول كافي / ج 1/ ص 100، 149 و 159.