کد مطلب:234793 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:229

تکبیر
حال كه آمادگی پیدا كردی و می خواهی نماز را شروع كنی، نیت می كنی - كه در بحث اخلاص از آن سخن به میان آمد - و دست ها را به علامت تسلیم بالا می بری و تكبیر می گویی.

حضرت امام رضا علیه السلام فرموده اند: «فاذا، افتتحت الصلاة، فكبر و ارفع یدیك بحذاء اذنیك...؛ [1] .

در افتتاح نمازت، تكبیر بگو و دست هایت را تا نرمه ی گوش بلند كن...».



[ صفحه 164]



هم چنین فرموده است:

«حركت دست ها در موقع تكبیر، در توجه و ابتهال به خدا و حضور قلب مؤثر است». [2] .

جمله ی شریفه ی الله اكبر، یعنی:

1 - خدا، بزرگتر از هر چیزی است.

2 - خدا، بزرگ تر از آن است كه توصیف شود.

3 - خدا، بزرگ تر از آن است كه با حواس درك شود.

4 - خدا، بزرگ تر از آن است كه با مردم مقایسه شود.

ابوحامد غزالی گوید:

«شایسته است كه چون زبانت «الله اكبر» می گوید، قلبت نیز او را تكذیب نكند، چه این كه اگر در قلبت چیزی باشد كه ارزش و اهمیت بیشتری از خدا، داشته باشد، خدای تعالی، بر دروغ گویی ات شهادت می دهد؛ اگر چه آنچه می گویی حق است». [3] .

از امام صادق علیه السلام نیز نقل شده است كه فرمود:

«چون تكبیر می گویی، جز عظمت خدا را، كوچك شمار؛ زیرا، خدای تعالی هنگامی كه بنده ای را تكبیر گویان می بیند، در حالی كه در قلبش چیزی هست كه با حقیقت تكبیر مخالف است،



[ صفحه 165]



می فرماید: ای دروغ گو! مرا فریب می دهی، قسم به عزت و جلالم از حلاوت و شیرینی یادم، محرومیت می كنم و از نزدیكی ام و سرور مناجاتم، منعت نمایم». [4] .



تكبیر تو آغاز مناجات كنون

یعنی كه شدی اهل كرامات كنون



پس فارغ و آسوده نمازی بگزار

از سرور خود بخواه حاجات كنون



(مؤلف)


[1] همان، ج 84، ص 204.

[2] وسائل الشيعه، ج 4، ص 727.

[3] الاخلاق، ص 73.

[4] مصباح الشريعة ص 88.