کد مطلب:243926 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:127

تقیه
[277] 1 - شیخ طوسی گفته است:

از علی بن مهزیار اهوازی روایت شده كه گفت: مردی از بنی هاشم، خدمت امام جواد علیه السلام نوشت كه: از دو سال پیش نذر كرده ام، به یكی از كناره های دریا، جایی كه داوطلبین جهاد و مرزبانی به كارمرزبانی مشغول اند، مانند مرزبانی اشان در جده و غیر آن از سواحل دریا فدایتان گردم! به فرمائید آیا وفا كردن به این نذر بر من لازم است یا خیر و آیا می توانم به جای رفتن به آن مكان كار خیری انجام دهم كه انشاء الله آن را جبران نماید؟

حضرت جواب او را با خط مبارك خود نوشته بود و من، چنین خواندم: اگر كسی از مخالفین مذهب، از نذر تو خبر دارد و تو از رسوا كردن او بیم داری، به نذرت وفا كن و گرنه نیت خود را در كار خیر عملی ساز؛ خدای متعال ما و شما را به آنچه مایه ی محبت و خشنودی اوست، موفق فرماید. [1] .

[278] 2 - كلینی نقل كرده است:

از محمد بن حسن بن ابی خالد، روایت شده كه گفت: به امام جواد علیه السلام عرض كردم: فدایت شوم! همانا بزرگان ما احادیثی از امام باقر و امام صادق علیهما السلام، روایت كرده بودند كه بواسطه ی شدت تقیه، پنهان كرده و نقل نمی كردند وقتی آنان (اساتید و بزرگان ما) بدرود زندگی گفتند، نوشته های ایشان بدست ما رسید.



[ صفحه 205]



حضرت فرمود: آن نوشته ها را نقل و منتشر كنید كه همه ی آنها، درست و حق است. [2] .

[279] 3 - و نیز روایت كرده است:

از محمد بن اسماعیل روایت شده كه گفت: با طرح پرسشی خدمت حضرت عرض كردم: گاهی در راه مكه، در محلی كه عربها (بادیه نشین) حضور دارند، از مركب خود برای نماز فرود می آیم؛ آیا نماز واجب را بر زمین اقامه كنم و به قرائت سوره ی حمد، اكتفا نمایم؛ یا نماز خود را سواره بخوانم و حمد و سوره را با هم قرائت كنم؟

حضرت در جوابم فرمود: هر گاه بیمناكی، نماز واجب و غیر آن را سواره اقامه كن و خوش تر دارم كه حمد و سوره را با هم قرائت كنی و این كار تو، مشكلی ایجاد نخواهد كرد. [3] .

[280] 4 - امام حسن عسكری علیه السلام فرموده است: مردی به امام جواد علیه السلام عرض كرد: ای فرزند رسول خدا! امروز عبورم به محله ی «كرخ» افتاد؛ اهل محل گفتند: این آقا، همنشین محمد بن علی امام شیعیان است؛ از او بپرسید كه بهترین مردم، بعد از پیامبر خدا كیست؟ چنانچه گفت: بهترین مردم بعد از رسول خدا علی است، او را بكشید و چنانكه گفت: ابوبكر است، رهایش سازید؛ پس عده ی زیادی از آنها، به سوی من هجوم آوردند و به من گفتند: بهترین مردم بعد از رسول خدا كیست؟

در جواب آنها گفتم: بهترین مردم بعد از رسول خدا: ابوبكر و عمر و عثمان است؟ و سكوت كردم و نام مبارك علی را نگفتم؛ بعضی از آنها گفتند: این آقا یك قدم از ما جلو تر است چون ما می گوئیم: اینها و علی؛ من به خطاب به آنها گفتم: سخن شما جای گفتگو دارد و من بدان قائل نیستم؛ آنها با خودشان گفتند: البته این آقا، نسبت به سنت از ما متعصب تر است و ما در حق او اشتباه كردیم و بدین گونه، از شر ایشان در نجات یافتم.

ای فرزند رسول خدا! آیا با این كار خود، مرتكب گناه شده ام، در حالی كه منظور من از جواب، طرح یك جمله ی استفهامی بود، نه اخباری؛ یعنی آیا این سه نفر، بعد از رسول خدا بهترین مردمند؟

امام جواد علیه السلام در جوابم فرمود: خدای متعال از جوابت، شاكر و خشنود گشت و پاداش آن را



[ صفحه 206]



به تو عطا كرد و آن را در نامه ی بلند بالای اعمال ثبت و ضبط فرمود و بابت هر حرف از حروف جواب تو، نعمتی برایت منظور نمود كه خواسته ی مشتاقان و آرزومندان، از رسیدن به آن ناتوان است. [4] .


[1] تهذيب الاحكام 6: 126 ح 221.

[2] كافي 1: 53 ح 15.

[3] كافي 3: 475 ح 5.

[4] تفسير منسوب به امام حسن عسكري: 362 ح 250.