کد مطلب:280073 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:421
امام منتظر
(اثبات الهداة ج 3 ص 641 و بحارالانوار ج 38 ص 137 و كشف الغمه ج 2 ص 521 و فرائد السمطين مخطوط و نفلا عن كمال الدين و تام النقمة ص 404):
عن بن عباس (ره) قال: قال رسول الله (ص): ان علي بن ابيطالب امام امتي و خليفتي عليها بعدي و من ولده القائم المنتظر الذي يملاء الله به الارض عدلا و قسطا كما ملئت جورا و ظلما و الذي بعثني بالحق بشيرا ان الثابتين علي القول بامامته في زمان غيبته لاعز من الكبريت الاحمر فقام اليه جابر بن عبدالله الانصاري فقال: يا رسول الله و للقائم من ولدك غيبة؟ قال: اي و ربي الحديث «و ليمحص الله الذين امنوا و يمحق الكافرين» يا جابر ان هذا امر من امر الله و سر من الله علمه مطوي عن عبادالله فاباك و الشك فان الشك في امر الله كفر).
بنقل از ابن عباس (رض) گفت: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: همانا علي بن ابيطالب صلوات الله و سلامه عليه امام و خليفه پس از من بر امت من مي باشد و از فرزندان او است امام قائم (ع) كه همه چشم براه ظهور او باشند خدا بوسيله او زمين را كه پر از جور و ظلم شده پر از عدل و قسط كند و قسم به خدائي كه مرا به حق بشارت بخش برانگيخت همانا كساني كه به عقيده امامت او در زمان غيبتش ثابت بمانند كمياب تر و گرانبهاتر از كبريت احمر باشند. جابر بن عبدالله انصاري (رض) برخاست و عرض كرد: يا رسول الله (ص) قائم (ع) كه از فرزندان تست غيبت دارد؟
[ صفحه 346]
فرمود: آري قسم به پروردگارم (و تا پاك گرداند خدا مؤمنان را و تباه سازد كافران را اي جابر اين امري از امرهاي خدا و رازي از رازهاي خدا است علم بر بندگان خدا پنهان است مبادا شك كني كه شك در امر خدا كفر است).
(يوم الخلاص ص 234):
عن الباقر (ع) في قوله تعالي: «يا ايها الذين امنوا اصبروا»: «علي اداء الفرائض» «و صابروا» «علي اذية عدوكم» «و رابطوا» «امامكم المهدي المنتظر» من مات و هو عارف لامامه لا يضره تقدم هذا الامرا و تأخر ومن مات و هو عارف لامامه كان كمن هو مع القائم في فسطاطه.
امام باقر (ع) در تفسير آيه شريفه: «اي مؤمنان صبر كنيد» فرمود صبر بر اداي واجبات كنيد «و به يكديگر دستور صبر دهيد» بر اذيت و آزار دشمنان شما «و مراقب و چشم براه باشيد» براي امام شما كه مهدي (ع) منتظر است كسي كه بميرد در حالي كه عارف و معتقد به امامتش باشد مقدم يا مؤخر بودن اين امر ضرري به او نمي رساند وهر كس بميرد در حالي كه عارف و معتقد به امامتش باشد مانند كسي است كه با حضرت قائم (ع) در خيمه اش به سر مي برد.
(اثبات الهداة ج 3 ص 443):
عن عبدالله بن بكير عن زرارة قال: سمعت اباعبدالله (ع) يقول: ان للغلام غيبة قبل ان يقوم قال: قلت: و لم؟ قال: يخاف و اومي ء بيده الي بطنه ثم قال: يا زرارة و هو المنتظر و هو الذي يشك في ولادته. الحديث.
بنقل از عبدالله بن بكير از زراره (رض) گفت: از حضرت امام صادق (ع) شنيدم مي فرمود: همانا براي آن پسر (مهدي «ع») پيش از آنكه قيام كند غيبت باشد.من عرض كردم: چرا؟ فرمود: مي ترسد و با دست خود اشاره به شكم خود فرمود:، سپس فرمود: اي زراره او همان امامي كه همه چشم براه ظهور او دوخته او است كه در ولادتش شك آورده مي شود
(بحار ج 52 ص 146 و اثبات الهداة ج 3 ص 471):
عن المضل بن عمر قال: سمعت الصادق جعفر بن محمد (ع) يقول: من مات منتظرا لهذا الامر كمن كان مع القائم في فسطاطه لابل كان بمنزلة الضارب بين
[ صفحه 347]
يدي رسول الله (ص) بالسيف.
بنقل از مفضل بن عمر گفت: از حضرت امام صادق جعفر بن محمد صلوات الله و سلامه عليهما شنيدم مي فرمود: كسي كه بميرد در حالي كه در انتظار ظهور اين امر را داشته باشد مانند كسي است كه با قائم منتظر (ع) در خيمه اش قرار گرفته نه بلكه به منزله كسي باشد كه در پيشگاه حضرت رسول اكرم (ص) با شمشير جهاد كرده.
(اثبات الهداة ج 3 ص 472):
عن زرارة بن اعين قال: سمعت اباعبدالله (ع) يقول: ان للقائم غيبة قبل ان يقوم قلت: و لم؟ قال: يخاف و اومي ء بيده الي بطنه ثم قال: و هو المنتظر و هو الذي بشك الناس في ولادته منهم من يقول: هو حمل و منهم من يقول: هو غايب و منهم من يقول: منا ولد، و منهم من يقول: قد ولد قبل وفاة ابيه بسنتين و هو المنتظر غير ان الله يحب ان يمتحن الشيعة فعند ذلك يرتاب المبطلون.
بنقل از زراره (رض) گفت: از امام صادق (ع) شنيدم مي فرمود: همانا براي حضرت قائم (ع) پيش از آنكه قيام كند غيبت است عرض كردم: چرا؟ فرمود: مي ترسد و اشاره به شكم خود فرمود: سپس فرمود: و او است همانكس كه چشم ها براه ظهورش دوخته و مردم در ولادتش شك مي كنند برخي گويند: هنوز در شكم مادر است و بعضي گويند: پنهان است. برخي گويند: متولد نشده و برخي گويند دو سال پيش از وفات پدر بزرگوارش (ع) متولد شده و او است مورد انتظار همگان و خدا دوست مي دارد كه شيعه را بيازمايد در اين وقت مبطلان و باطل انديشان به شك و ترديد درافتند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 476):
عن علي بن ابي حمزة (عن ابي بصير (ره)) قال: قال الصادق جعفر بن محمد (ع) في قول الله عزوجل: «يوم يأتي بعض آيات ربك لا ينفع نفسا ايمانها لم تكن آمنت من قبل او كسبت في ايمانها خيرا» قال: يعني خروج القائم المنتظر منا ثم قال (ع): يا ابابصير طوبي لشيعة قائمنا المنتظرين لظهوره في غيبته و المطيعين له في ظهوره و اولئك اولياء الله الذين لا خوف عليهم و لا هم يحزنون».
به نقل از علي بن ابي حمزه از ابي بصير (ره) گفت: امام صادق (ع) در تفسير آيه شريفه:
[ صفحه 348]
«يا در روزي كه بيايد پاره اي از آيات پروردگار تو كه مي آيد پاره اي از آيات پروردگار تو سود ندهد كسي را ايمان آوردنش اگر ايمان نياورد از پيش پا نيندوخته است در ايمان خود خيري را» فرمود: يعني خروج حضرت قائم منتظر از ما سپس فرمود: اي ابوبصير (ره) خوشا حال شيعيان قائم ما كه در غيبتش منتظر ظهورش مي باشند و فرمانبرداران او در ظهورش شوند «آنان دوستان خدايند كه هيچ ترس و حزني براي آنان نيست».
(اثبات الهداة ج 3 ص 525):
عن الحارث بن المغيرة كنا عند ابي جعفر (ع) فقال: العارف منكم هذا الامر المنتظر له المحتسب فيه الخير كمن جالد و الله مع قائم آل محمد بسيفه.
به نقل از حارث بن مغيره گفت: ما در خدمت حضرت امام باقر (ع) مشرف بوديم فرمود: كسي كه از شما عارف اين امر باشد و انتظار آن را داشته و نگهبان وقوع خير آن باشد به خدا قسم مانند كسي است كه با شمشير خود در خدمت حضرت قائم (ع) جهاد كند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 622):
قال ابن خلكان من العامة في تاريخه عند ذكر المهدي (ع): هو الثاني عشر الائمة الاثني عشر علي اعتقاد الامامية المعروف بالحي، و هو الذي تزعم الشيعة انه المنتظر و القائم المهدي و هو صاحب السرداب عندهم، و اقاويلهم فيه كثيرة، و هم ينتظرون ظهوره في آخر الزمان من السرداب بسر من راي، كانت ولادته يوم الجمعة منتصف شعبان سنة خمس و خمسين و مائتين و لما توفي ابوه كان عمره خمس سنين و اسم امه خمط و قيل نرجس، و الشيعة يقولون: انه دخل السرداب في دار ابيه و امة تنظر فلم يعد يخرج اليها و ذلك في سنة خمس و ستني و مائتين، و قيل في ثامن شعبان سنة ست و خمسين و هو الأصح، و انه لما دخل السرداب كان عمره اربع سنين و قيل خمس سنين و قيل انه دخل السرداب سنة خمس و سبعين و مأتين و عمره خمس عشرة سنة. و الله اعلم. الخبر.
ابن خلكان كه از مورخين سنت و جماعت است در تاريخ خود به هنگام ذكر حالات حضتر مهدي (ع) گويد: او دوازدهمين امام از امامان دوازده گانه به مذهب و عقيده
[ صفحه 349]
اماميه است و معروف است كه زنده مي باشد و او به عقيده شيعه مورد انتظار همگان و قائم مهدي (ع) و صاحب سرداب است و گفتارهاي شيعه در مورد او بسيار مي باشد و آنان به انتظار ظهورش در آخرالزمان از سرداب سامراء هستند ولادتش در روز جمعه نيمه ي شعبان المعظم به سال دويست و پنجاه و پنج بود. و چون پدر بزرگوارش (ع) رحلت كرد پنج ساله بود و اسم مادرش خمط و به قولي نرجس بود و شيعه مي گويد: او در سرداب خانه ي پدرش داخل شد و مادرش او را مي ديد و به سوي مادرش برنگشت و اين كار در سال دويست و شصت و پنج و به قولي در هشتم شعبان المعظم دويست و پنجاه و شش صورت گرفت و قول آخر صحيحتر است و به هنگام داخل شدن در سرداب به سن چهار و به قولي به سن پنج سالگي بود و گويند حضرت داخل سرداب شد به سال دويست و هفتاد و پنج و به سن پانزده سالگي و خدا داناتر است.
(بحار ج 51 ص 35):
عن الفضيل بن الزبير، قال سمعت زيد بن علي (ع) يقول: المنتظر من ولد الحسين بن علي، في ذرية الحسين و في عقب الحسين، و هو المظلوم الذي قال الله تعالي: (و من قتل مظلوما فقد جعلنا لوليه قال: وليه رجل من ذريته من عقبه ثم قرأ «و جعلها كلمة باقية في عقبه» سلطانا فلا يسرف في القتل قال: سلطانه في حجته علي جميع من خلق الله حتي يكون له الحجة علي الناس و لا يكون لاحد عليه حجة.
به نقل از فضيل بن زبير گفت: از زيد بن علي (ع) مي فرمود: «امام» مورد انتظار از فرزندان حضرت امام حسين بن علي (ع) در ذريه و در اعقاب آن حضرت است آن مظلومي كه خداي تعالي فرمايد: «و هر كس مظلوم كشته شود محققا براي ولي او» فرمود: ولي او مردي است از ذريه و از اعقاب آن حضرت سپس قرائت فرمود: «و قرار داد آن را كلمه اي كه در اعقابش باقي بماند» «تسلط پس نبايد زياده روي در كشتار كند» فرمود: تسلط او در حجت و دليلش بر همه خلق خدا است به گونه اي حجت را بر همه ي مردم تمام كند و كسي را بر او حجتي نباشد.
[ صفحه 350]
(اثبات الهداة ج 3 ص 461):
عن سعيد بن جبير عن بن عباس قال: قال رسول الله (ص): ان علي بن ابيطالب امام امتي و خليفتي عليهم بعدي و من ولده القائم المنتظر المهدي الذي يملاء الله عزوجل به الارض عدلا و قسطا كما ملئت جورا و ظلما. الحديث.
به نقل از سعيد بن جبير (ره) از ابن عباس (رض) گفت: رسول اكرم (ص) فرمود: همانا علي بن ابيطالب (ع) امام و خليفه پس از من بر امتم مي باشد و از فرزندان او قائم منتظر مهدي (ع) است كه خداي عزوجل به وسيله او زمين را پس از آنكه پر از ظلم و جور شده باشد پر از عدل و قسط فرمايد.
[ صفحه 351]
عن بن عباس (ره) قال: قال رسول الله (ص): ان علي بن ابيطالب امام امتي و خليفتي عليها بعدي و من ولده القائم المنتظر الذي يملاء الله به الارض عدلا و قسطا كما ملئت جورا و ظلما و الذي بعثني بالحق بشيرا ان الثابتين علي القول بامامته في زمان غيبته لاعز من الكبريت الاحمر فقام اليه جابر بن عبدالله الانصاري فقال: يا رسول الله و للقائم من ولدك غيبة؟ قال: اي و ربي الحديث «و ليمحص الله الذين امنوا و يمحق الكافرين» يا جابر ان هذا امر من امر الله و سر من الله علمه مطوي عن عبادالله فاباك و الشك فان الشك في امر الله كفر).
بنقل از ابن عباس (رض) گفت: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: همانا علي بن ابيطالب صلوات الله و سلامه عليه امام و خليفه پس از من بر امت من مي باشد و از فرزندان او است امام قائم (ع) كه همه چشم براه ظهور او باشند خدا بوسيله او زمين را كه پر از جور و ظلم شده پر از عدل و قسط كند و قسم به خدائي كه مرا به حق بشارت بخش برانگيخت همانا كساني كه به عقيده امامت او در زمان غيبتش ثابت بمانند كمياب تر و گرانبهاتر از كبريت احمر باشند. جابر بن عبدالله انصاري (رض) برخاست و عرض كرد: يا رسول الله (ص) قائم (ع) كه از فرزندان تست غيبت دارد؟
[ صفحه 346]
فرمود: آري قسم به پروردگارم (و تا پاك گرداند خدا مؤمنان را و تباه سازد كافران را اي جابر اين امري از امرهاي خدا و رازي از رازهاي خدا است علم بر بندگان خدا پنهان است مبادا شك كني كه شك در امر خدا كفر است).
(يوم الخلاص ص 234):
عن الباقر (ع) في قوله تعالي: «يا ايها الذين امنوا اصبروا»: «علي اداء الفرائض» «و صابروا» «علي اذية عدوكم» «و رابطوا» «امامكم المهدي المنتظر» من مات و هو عارف لامامه لا يضره تقدم هذا الامرا و تأخر ومن مات و هو عارف لامامه كان كمن هو مع القائم في فسطاطه.
امام باقر (ع) در تفسير آيه شريفه: «اي مؤمنان صبر كنيد» فرمود صبر بر اداي واجبات كنيد «و به يكديگر دستور صبر دهيد» بر اذيت و آزار دشمنان شما «و مراقب و چشم براه باشيد» براي امام شما كه مهدي (ع) منتظر است كسي كه بميرد در حالي كه عارف و معتقد به امامتش باشد مقدم يا مؤخر بودن اين امر ضرري به او نمي رساند وهر كس بميرد در حالي كه عارف و معتقد به امامتش باشد مانند كسي است كه با حضرت قائم (ع) در خيمه اش به سر مي برد.
(اثبات الهداة ج 3 ص 443):
عن عبدالله بن بكير عن زرارة قال: سمعت اباعبدالله (ع) يقول: ان للغلام غيبة قبل ان يقوم قال: قلت: و لم؟ قال: يخاف و اومي ء بيده الي بطنه ثم قال: يا زرارة و هو المنتظر و هو الذي يشك في ولادته. الحديث.
بنقل از عبدالله بن بكير از زراره (رض) گفت: از حضرت امام صادق (ع) شنيدم مي فرمود: همانا براي آن پسر (مهدي «ع») پيش از آنكه قيام كند غيبت باشد.من عرض كردم: چرا؟ فرمود: مي ترسد و با دست خود اشاره به شكم خود فرمود:، سپس فرمود: اي زراره او همان امامي كه همه چشم براه ظهور او دوخته او است كه در ولادتش شك آورده مي شود
(بحار ج 52 ص 146 و اثبات الهداة ج 3 ص 471):
عن المضل بن عمر قال: سمعت الصادق جعفر بن محمد (ع) يقول: من مات منتظرا لهذا الامر كمن كان مع القائم في فسطاطه لابل كان بمنزلة الضارب بين
[ صفحه 347]
يدي رسول الله (ص) بالسيف.
بنقل از مفضل بن عمر گفت: از حضرت امام صادق جعفر بن محمد صلوات الله و سلامه عليهما شنيدم مي فرمود: كسي كه بميرد در حالي كه در انتظار ظهور اين امر را داشته باشد مانند كسي است كه با قائم منتظر (ع) در خيمه اش قرار گرفته نه بلكه به منزله كسي باشد كه در پيشگاه حضرت رسول اكرم (ص) با شمشير جهاد كرده.
(اثبات الهداة ج 3 ص 472):
عن زرارة بن اعين قال: سمعت اباعبدالله (ع) يقول: ان للقائم غيبة قبل ان يقوم قلت: و لم؟ قال: يخاف و اومي ء بيده الي بطنه ثم قال: و هو المنتظر و هو الذي بشك الناس في ولادته منهم من يقول: هو حمل و منهم من يقول: هو غايب و منهم من يقول: منا ولد، و منهم من يقول: قد ولد قبل وفاة ابيه بسنتين و هو المنتظر غير ان الله يحب ان يمتحن الشيعة فعند ذلك يرتاب المبطلون.
بنقل از زراره (رض) گفت: از امام صادق (ع) شنيدم مي فرمود: همانا براي حضرت قائم (ع) پيش از آنكه قيام كند غيبت است عرض كردم: چرا؟ فرمود: مي ترسد و اشاره به شكم خود فرمود: سپس فرمود: و او است همانكس كه چشم ها براه ظهورش دوخته و مردم در ولادتش شك مي كنند برخي گويند: هنوز در شكم مادر است و بعضي گويند: پنهان است. برخي گويند: متولد نشده و برخي گويند دو سال پيش از وفات پدر بزرگوارش (ع) متولد شده و او است مورد انتظار همگان و خدا دوست مي دارد كه شيعه را بيازمايد در اين وقت مبطلان و باطل انديشان به شك و ترديد درافتند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 476):
عن علي بن ابي حمزة (عن ابي بصير (ره)) قال: قال الصادق جعفر بن محمد (ع) في قول الله عزوجل: «يوم يأتي بعض آيات ربك لا ينفع نفسا ايمانها لم تكن آمنت من قبل او كسبت في ايمانها خيرا» قال: يعني خروج القائم المنتظر منا ثم قال (ع): يا ابابصير طوبي لشيعة قائمنا المنتظرين لظهوره في غيبته و المطيعين له في ظهوره و اولئك اولياء الله الذين لا خوف عليهم و لا هم يحزنون».
به نقل از علي بن ابي حمزه از ابي بصير (ره) گفت: امام صادق (ع) در تفسير آيه شريفه:
[ صفحه 348]
«يا در روزي كه بيايد پاره اي از آيات پروردگار تو كه مي آيد پاره اي از آيات پروردگار تو سود ندهد كسي را ايمان آوردنش اگر ايمان نياورد از پيش پا نيندوخته است در ايمان خود خيري را» فرمود: يعني خروج حضرت قائم منتظر از ما سپس فرمود: اي ابوبصير (ره) خوشا حال شيعيان قائم ما كه در غيبتش منتظر ظهورش مي باشند و فرمانبرداران او در ظهورش شوند «آنان دوستان خدايند كه هيچ ترس و حزني براي آنان نيست».
(اثبات الهداة ج 3 ص 525):
عن الحارث بن المغيرة كنا عند ابي جعفر (ع) فقال: العارف منكم هذا الامر المنتظر له المحتسب فيه الخير كمن جالد و الله مع قائم آل محمد بسيفه.
به نقل از حارث بن مغيره گفت: ما در خدمت حضرت امام باقر (ع) مشرف بوديم فرمود: كسي كه از شما عارف اين امر باشد و انتظار آن را داشته و نگهبان وقوع خير آن باشد به خدا قسم مانند كسي است كه با شمشير خود در خدمت حضرت قائم (ع) جهاد كند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 622):
قال ابن خلكان من العامة في تاريخه عند ذكر المهدي (ع): هو الثاني عشر الائمة الاثني عشر علي اعتقاد الامامية المعروف بالحي، و هو الذي تزعم الشيعة انه المنتظر و القائم المهدي و هو صاحب السرداب عندهم، و اقاويلهم فيه كثيرة، و هم ينتظرون ظهوره في آخر الزمان من السرداب بسر من راي، كانت ولادته يوم الجمعة منتصف شعبان سنة خمس و خمسين و مائتين و لما توفي ابوه كان عمره خمس سنين و اسم امه خمط و قيل نرجس، و الشيعة يقولون: انه دخل السرداب في دار ابيه و امة تنظر فلم يعد يخرج اليها و ذلك في سنة خمس و ستني و مائتين، و قيل في ثامن شعبان سنة ست و خمسين و هو الأصح، و انه لما دخل السرداب كان عمره اربع سنين و قيل خمس سنين و قيل انه دخل السرداب سنة خمس و سبعين و مأتين و عمره خمس عشرة سنة. و الله اعلم. الخبر.
ابن خلكان كه از مورخين سنت و جماعت است در تاريخ خود به هنگام ذكر حالات حضتر مهدي (ع) گويد: او دوازدهمين امام از امامان دوازده گانه به مذهب و عقيده
[ صفحه 349]
اماميه است و معروف است كه زنده مي باشد و او به عقيده شيعه مورد انتظار همگان و قائم مهدي (ع) و صاحب سرداب است و گفتارهاي شيعه در مورد او بسيار مي باشد و آنان به انتظار ظهورش در آخرالزمان از سرداب سامراء هستند ولادتش در روز جمعه نيمه ي شعبان المعظم به سال دويست و پنجاه و پنج بود. و چون پدر بزرگوارش (ع) رحلت كرد پنج ساله بود و اسم مادرش خمط و به قولي نرجس بود و شيعه مي گويد: او در سرداب خانه ي پدرش داخل شد و مادرش او را مي ديد و به سوي مادرش برنگشت و اين كار در سال دويست و شصت و پنج و به قولي در هشتم شعبان المعظم دويست و پنجاه و شش صورت گرفت و قول آخر صحيحتر است و به هنگام داخل شدن در سرداب به سن چهار و به قولي به سن پنج سالگي بود و گويند حضرت داخل سرداب شد به سال دويست و هفتاد و پنج و به سن پانزده سالگي و خدا داناتر است.
(بحار ج 51 ص 35):
عن الفضيل بن الزبير، قال سمعت زيد بن علي (ع) يقول: المنتظر من ولد الحسين بن علي، في ذرية الحسين و في عقب الحسين، و هو المظلوم الذي قال الله تعالي: (و من قتل مظلوما فقد جعلنا لوليه قال: وليه رجل من ذريته من عقبه ثم قرأ «و جعلها كلمة باقية في عقبه» سلطانا فلا يسرف في القتل قال: سلطانه في حجته علي جميع من خلق الله حتي يكون له الحجة علي الناس و لا يكون لاحد عليه حجة.
به نقل از فضيل بن زبير گفت: از زيد بن علي (ع) مي فرمود: «امام» مورد انتظار از فرزندان حضرت امام حسين بن علي (ع) در ذريه و در اعقاب آن حضرت است آن مظلومي كه خداي تعالي فرمايد: «و هر كس مظلوم كشته شود محققا براي ولي او» فرمود: ولي او مردي است از ذريه و از اعقاب آن حضرت سپس قرائت فرمود: «و قرار داد آن را كلمه اي كه در اعقابش باقي بماند» «تسلط پس نبايد زياده روي در كشتار كند» فرمود: تسلط او در حجت و دليلش بر همه خلق خدا است به گونه اي حجت را بر همه ي مردم تمام كند و كسي را بر او حجتي نباشد.
[ صفحه 350]
(اثبات الهداة ج 3 ص 461):
عن سعيد بن جبير عن بن عباس قال: قال رسول الله (ص): ان علي بن ابيطالب امام امتي و خليفتي عليهم بعدي و من ولده القائم المنتظر المهدي الذي يملاء الله عزوجل به الارض عدلا و قسطا كما ملئت جورا و ظلما. الحديث.
به نقل از سعيد بن جبير (ره) از ابن عباس (رض) گفت: رسول اكرم (ص) فرمود: همانا علي بن ابيطالب (ع) امام و خليفه پس از من بر امتم مي باشد و از فرزندان او قائم منتظر مهدي (ع) است كه خداي عزوجل به وسيله او زمين را پس از آنكه پر از ظلم و جور شده باشد پر از عدل و قسط فرمايد.
[ صفحه 351]