کد مطلب:298643 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:116

ولادت


در تاریخ ولادت زینب (ع) اختلاف است، در ریاحین الشریعه گوید: برخی پنجم ماه جمادی الاولی سال ششم، و بعضی اوایل شعبان آن سال و بعضی در شهر رمضان و یا در دهه ی آخر ماه ربیع الثانی دانسته اند، و قول دیگری هم در ماه محرم سال پنجم هجرت ذكر كرده اند، ولی هیچ یك از این اقوال دلیل محكم تاریخی ندارد.

چنانكه تاریخ وفات آن مخدره نیز به طور قطعی معلوم نیست، برخی آن را روز یكشنبه ماه رجب سال 62 و بعضی چهاردهم رجب سال 62 دانسته اند.

و در محل دفن و قبر او نیز اختلافی است كه برخی قبر آن بانوی محترمه را در مدینه و جمعی آن را در شام و گروهی در قاهره ی مصر می دانند.

و این مولودیه را یكی از سادات اولاد فاطمه در ولادت فاطمه در ولادت و فضیلت دختر كبرای امیرالمومنین (ع) سروده كه ما قسمتی از آن را انتخاب كرده ایم:


دوستان گشت عیان نور خدا

پنجم ماه جمادی الاولی


از جمال و رخ بانو زینب

یعنی از آینه ی علم و ادب


اختر پاك سماوات علی

دختر شیر خدا و زهرا


مهربان خواهر و یار سبطین

با حسن همدم و همكار حسین


مقدمش بر همه بادا مسعود

حق نگهداردش از چشم حسود


لاله ای بود ز باغ ایمان

كه به دل داشت بسی داغ نهان


داغش از بس به دل سوخته بود

لاله سان چهره اش افروخته بود


حوریان محو رخ نیكویش

قدسیان مات شكنج مویش


عود ریزید به مجمر بسیار

مشك ریزید ز دامن خروار


شمع جمع حرم آل عبا

بود شه زاده ی آزاده ی ما


كه بدو بار به منزل برسید

كشتی عشق به ساحل برسید


یعنی از بعد شهید بی سر

برد این بار اسیری خواهر


تا اسارت به شهادت یكجا

زنده گرداند آیین خدا


گل گلزار نبوت چه شگفت

جد او نام ورا زینب گفت





یعنی او زینت بابش علی است

كه از او نور خدا منجلی است


جلوه ی احمدی از او پیدا

صولت حیدریش چهره نما


سینه اش مخزن اسرار خدا

چهره آیینه ی آثار خدا


آری این نكته مسلم باشد

عالمه غیر معلم باشد


نگهی گرم و سری افكنده

یعنی از جان به حسینم بنده


با برادر همه جا همراهم

من كمین بنده ی او اوشاهم


تهیم از خود و پر از اویم

عشقش از روز ازل بد خویم


ای دل ار طالب فیضی به ادب

بوسه زن درگه بانو زینب


سرورا بنده نوازی كن ساز

جندقی را به نگاهی بنواز


گفتم این شعر به عید مولود

تا شود توشه به روز موعود