کد مطلب:318948 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:916

سرآغاز
شكوه جشن های فرخنده ی نیمه ی شعبان، همه جا نمایان است؛

همه جا را آذین بسته اند؛

همه جا مجالس جشن و سرور به چشم می خورد؛

همه جا شور و شعف شیعیان در بزرگداشت این روز فرخنده جلوه گر است...

راستی این چه روزی است كه این چنین مورد تكریم مردم قرار می گیرد و این چه عظمت و شكوهی است كه شبه آن را نمی توان یافت...

نیمه شعبان روزیست كه شیعه نویدهای پیام آوران
الهی را تحقق یافته می بیند،

روزیست كه بشارتهای اسلام و قرآن و احادیث ائمه طاهرین بوقوع می پیوندد؛

روزی كه «مولودش» شرق و غرب عالم را بزیر بال عدالت خود می آورد و عفریت كفر و بی دینی، بدست توانایش نابود می شود.

آخرین گوهر تابناك الهی در چنین روزی پای بر این پهنه ی گیتی نهاده است، آنكس كه سرنوشت نبرد طولانی حق و باطل را رقم خواهد زد و با ظهور خود حق را پیروز و باطل را نابود خواهد ساخت؛ همانكس كه اراده ی خداوندی را - كه چیره گردانیدن حق بر مرام های پوشالی است - تحقق می بخشد و دنباله ی هدف رسالت پیامبر آخرین را به انجام می رساند.

هم او جهل و نادانی را بزداید؛ امتیازات پوچ و بی معنی طبقاتی را نابود سازد، حكم مساوات و برابری انسانها را جاری كند، ذخائر زیرزمینی را بیرون آورد و افراد فقیر را بی نیاز و مستغنی نماید...

در آن هنگام اشك های شوق و خرسندی بر گونه های مشتاقان می چكد و چشمان بی فروغ و ماتم زده ی منتظران پر از روشنائی و نور می گردد.

اعتقاد به «مهدویت» از اصیل ترین و ریشه دارترین
باورهای اسلامی است و كسی كه آشنائی مختصری با معارف اسلامی داشته باشد، به این مطلب اقرار خواهد داشت.

از آنجا كه شناسائی «رهبر زمان» حضرت مهدی (ع) بر هر مسلمانی واجب است، در این نوشتار سعی شده - هر چند بطور خلاصه - تاریخچه ی این اعتقاد اصیل را مورد بررسی قرار داده، معرفی نامه ای كوتاه از زندگی آن حجت حق را ارائه دهیم، باشد كه این «گرد آمده» همانند هدیه ی «موری ناچیز» به پیشگاه «سلیمان زمان» پذیرفته ی درگاه مقدسش گردد.

نیمه شعبان 1396