کد مطلب:327959 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:404

پیشگفتار
سپاس بی نهایت و ستایش بی حدّ، خدای را ـ عزّشأنه ـ كه آدمی را به نیروی خِرَد بر دیگر موجودات برتری بخشید و او را مورد لطف و نوال بی پایان خویش قرار داد.



و درود و رحمت بی شمار، بر پیشروان راه سعادت و راهبران كاروان بشریت و پرچمداران فضیلت و عدالت; همان مردانی كه برای خدا به پا خاستند، تا بشر را به دستورهایش ـ چه واجب و چه نفل ـ آشنا سازند.



بویژه بر كاروان سالار رسالت و بنیانگذار كاخ شرافت و حرّیت; آن پیامبر راستین و پیشوای عظیم الشأنی كه واپسین پیامبران است و دین او اكمل ادیان.



درود پیوسته و سلام همیشگی بر جانشینان پاك نهاد و پاك كردار وی; جانشینان معصومی كه جز راه حقّ، راه دیگری را نپیمودند و دایماً رضای او را در نظر داشتند.



یا أهلَ بیتِ رسُولِ اللّهِ حُبُّكُم فَرض مِنَ اللّه فِی القُرآنِ أنزَلَهُ



كفاكُم مِن عَظیمِ القَدرِ إنَّكُم مَن لَم یُصلّ عَلَیكُم لاصَلاة لَهُ(1)



رحمت حق بر اصحاب و یاران حضرت ختمی مآب و پیروان شایسته آن جناب باد كه راه صدق و وفا را در پیش گرفتند و از حق و حقیقت سر برنتافتند.



لازم می نماید در طلیعه گفتار و آغاز كلام درباره انگیزه نوشتن این كتاب و چگونگی تدوین آن، سخنی گفته شود:



این مجموعه كه تحت عنوان «انفال و آثار آن در اسلام» نگارش یافته، به لحاظ آن كه از جنبه

1 . منسوب به «محمدبن ادريس شافعي». الصواعق المحرقة، ص 79.