کد مطلب:369854 شنبه 14 اسفند 1395 آمار بازدید:168
»»» فهرست کتاب
روش ابراز توانايي‌ها
اين روش كه مبتني بر اصل «عزت» و با توجه به نقاط قوت و توانايي‌هاي انسان به دست مي‌آيد، متربي را بر آن مي‌دارد كه خود را توانا و كارآمد ببيند، زيرا اگر نيروهاي دروني خود را بيابد، احساس سرافرازي و عزت واقعي در او پديد خواهد آمد و اگر خويشتن را ناكارآمد و ناتوان ببيند، احساس سرافكندگي و ذلت خواهد داشت. بنابراين مربي وظيفه دارد امكان بروز توانايي‌هاي متربي را فراهم سازد تا وي خود را كارآمد و توانا بيابد و در پرتو آن به احساس عزتي برخواسته از عزت واقعي دروني دست يابد. بهترين شيوه براي ابراز توانايي‌ها، يادآوري و شكر نعمت‌هايي است كه خداوند به متربي ارزاني داشته است. ابراز توانايي‌ها، يادآوري و شكر نعمت‌هايي است كه خداوند به متربي ارزاني داشته است. آشكار ساختن عملي نعمت‌ها و پديدار ساختن توانايي‌ها معناي واقعي شكر نعمت است (6، ج: 20، ص: 312). البته حضرت (ع) اذعان مي‌كنند كه آدميان به غايت شكر خدا نخواهند رسيد، زيرا شكر نعمت‌هاي الهي كه در زبان و عمل پديد مي‌آيد، خود نعمتي از جانب پروردگار است كه بايد شكر آن را نيز به جاي آورد. (دعاي 1/37). «الحمد لله علي ما عرفنا من نفسه و الهمنا من شكره» (دعاي اول / 10)؛ سپاس خدايي را كه خودش را به ما شناساند و شكرش را به ما الهام كرد. الهام شكر از جانب خدا نشانگر اين حقيقت است كه انسان فطرتا بايد شاكر او باشد و اين شكر عملي و ابراز نعمت‌ها و توانايي‌هاي خدادادي و بهره‌مندي از آن‌ها انسان را به عزتي الهي مي‌رساند و به او شرافت و بزرگي مي‌بخشد و آن كه كفران نعمت كند و توانايي‌هاي خويش را پاس ندارد و بپوشاند، به آن چنان حقارت نفسي مي‌رسد كه خود را نيازمند ديگران دانسته و عزت و شرافت خويش را بر باد مي‌دهد؛ بدين جهت حضرت (ع) در فرازهاي متعددي از صحيفه [4] از خداوند مي‌خواهد كه او را نزد خلق بزرگ و عزيز كند و نزد خدا كوچك و نيازمند: «و ذللني بين يديك و اعزني عند خلقك» (دعاي 118/47). عزت در نزد مخلوقات چيزي جز دانستن توانايي‌ها و تكيه بر آن‌ها به مدد و ياري الهي نيست و جز در پرتو عبوديت او به وجود نمي‌آيد، زيرا متربي وقتي بداند خود چيزي براي ابراز وجود و قوه‌اي براي به فعليت رساندن دارد، هرگز به درگاه مخلوق رو نمي‌آورد و عزت خويش را ضايع نمي‌گرداند و همين موجب زنده شدن عزت دروني اوست.