کد مطلب:369857 شنبه 14 اسفند 1395 آمار بازدید:194
روش عيب پوشي
عيب پوشي و عذر پذيري هر دو در زماني به كار گرفته ميشوند كه خطاي متربي يقيني است و بايد عيب و گناه او را پوشاند و نه تنها به ديگران منتقل نكرد بلكه به روي خود او هم نياورد و اين دو روش مكمل يكديگرند. پوشاندن عيوب متربي و مستور كردن گناه و خطاي او، مانع از هتك حرمت و پاره شدن پردهي حياي او ميشود و تا زماني كه حيا و آبروي او در پس پرده باقي بماند، عزت او نيز حفظ خواهد شد و ميتوان اميدوار بود كه ديگر به سراغ آن خطا نرود و به گناه آلوده نگردد. حضرت (ع) خداوند را به خاطر پوشاندن عيوب او و مستور نهادن گناهان او حمد و سپاس مينمايد: «يا الهي! فلك الحمد فكم من عائبه سترتها علي فلم تفضحني، و كم من ذنب غطيته علي فلم تشهرني، و كم من شائبه الممت بها فلم تهتك عني سترها و لم تقلدني مكروه شنارها و لم تبد سواتها لمن يلتمس معائبي من جيرتي و حسده نعمتك عندي» (دعاي 21/16)؛ اي خداي من! سپاس تو را است كه چه بسيار عيب مرا پوشاندي و رسوايم نكردي، چه بسيار گناه مرا پنهان نمودي و معروفم ننمودي؛ چه بسيار زشتي كه به جا آوردم و پرده مرا ندريدي و طوق ناپسندي و زشتي آن را به گردنم نينداختي و بديهاي آن را بر همسايگانم كه در جستجوي عيبهايم هستند و بر رشگبران نعمتي كه به من دادهاي آشكار نساختي. هم چنين در دعاي بيستم از خداوند درخواست ميكند كه زيور پارسايان را كه مستور ساختن عيوب ديگران از جمله آنها است به او بپوشاند.