کد مطلب:62499 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:261
مشورت با دیگران و نظر خواهی از آن ها، به منظور استفاده كردن از نظرات آنان نكته ای عقلی، و عدم مشورت و استبداد به رأی از بیماری های مهلك مدیران در تصمیم گیری است؛زیرا مدیر هر اندازه آگاه و در زمینه كاری خود متخصص، كاردان و پرتجربه باشد، باز هم نمی تواند به همه ابعاد و زوایای یكی مسأله پی ببرد و آن را تنها از نقطه نظر خویش ارزیابی كند؛ و چه بسا ابعادی از مسأله از نظر وی مخفی مانده باشد كه در تصمیم گیری نقش تعیین كننده ای دارد. من استبد برأیه هلك و من شاور الرجال شاركها فی عقولها ؛[1] كسی كه استبداد در رأی داشته باشد هلاك می شود؛ و كسی كه با مردان مشورت كند در عقل آنان شریك می گردد. همان گونه كه اشاره كردیم، ضرورت مشورت بر حكم عقل مبتنی است. و هر انسان عاقل و خردمندی این ضرورت را درك كرده و خود را از آن بی نیاز نمی داند. امام علی (ع ) می فرماید: لایستغنی العاقل عن المشاورة ؛[2] هیچ خردمندی از مشاوره بی نیازی نمی جوید. عدم توجه به نظرات دیگران و استبداد به رأی، از خطرناك ترین صفاتی است كه ممكن است مدیر به آن گرفتار شود. امیر مؤ منان حضرت علی (ع ) در تبیین این نكته می فرماید: و الاستشارة عین الهدایة و قد خاطر من استغنی برایه[3] ؛ مشورت عین هدایت است، و كسی كه خود را بی نیاز از نظرات دیگران بداند مطمئنا به خطر افتاده است. مشورت در نگاه امام علی (ع ) از ضرورت های اساسی برای اداره امور، به ویژه تصمیم گیری است. آن حضرت، نظر خواهی از دیگران را محكم ترین پشتیبان و حامی دانسته و می فرماید: لا مظاهرة اؤ ثق من المشاورة؛[4] هیچ پشتیبانی، استوارتر از مشورت كردن نیست. بنابراین، مشورت كردن و استفاده از نظرات و دیدگاه های دیگران، از عوامل مهم برای تصمیم گیری درست و معقول می باشد؛ و از آن جا كه به وسیله مشورت و نظر خواهی از دیگران، آگاهی های انسان بیش تر شده و زوایا و ابعاد مختلف یك مسأله برای او روشن تر می شود، تصمیم هایی كه بعد از مشورت اتخاذ می شوند، عموما معقول تر و درست تر می باشند. امام علی (ع ) این نكته را نیز تذكر داده و می فرماید: ما استنبط الصواب بمثل المشاورة؛[5] چیزی مانند مشورت كردن راه درست را به دست نمی دهد.
مشورت با دیگران و نظر خواهی از آنان یكی از عوامل مهم و حیاتی در تصمیم گیری است. این نكته در اسلام از اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار است. با توجه به وسعت موضوعات و پیچیدگی مسائل و نیز گستردگی اطلاعات، یك مدیر غالبا قادر به شناخت همه مسائل و به دست آوردن اطلاعات لازم در مورد یك مسأله نیست، در نتیجه نمی تواند تصمیم درست و منطقی در مورد آن اتخاذ نماید.