کد مطلب:68780 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:231

روایت











در طول قرن اول هجری كه تدوین معارف اسلام ممنوعیت رسمی داشت و اگر هم كتابی نوشته می شد مخفیانه بود و یا اگر نوشته ای مجوز پیدا می كرد فقط اراجیف غاصبین خلافت بود كه انتشار می یافت، در چنان جوّی بهترین كتاب برای غدیر سینه های امین و حافظه های قوی افراد بود كه به خوبی توانست این راه صد ساله را بپیماید و این ودیعه ی آل محمد علیهم السلام را در خود حفظ كند.

[صفحه 141]

بیش ازصد و بیست نفر از صحابه و عده ی بسیاری از تابعین، واقعه ی غدیر را در محافل بیان می كردند و آن را به نسلهای بعد از خود انتقال می دادند. به طوری كه زید بن ارقم و حذیفة بن یمان متن كامل خطبه ی غدیر را كه بیش از یك ساعت به طول انجامیده، حفظ كرده و برای مردم بازگو كرده اند.

از سوی دیگر صاحب غدیر امیرالمؤمنین علیه السلام برای اتمام حجت و برای آنكه نسلهای آینده راه خود را بیابند، در اجتماعات مختلف مردم و در مناسبتها و فرصتهای گوناگون حتی در بحبوحه ی جنگ صفین مسئله ی غدیر را مطرح می ساخت و درباره ی آن از شاهدان عینی اقرار می گرفت.

فاطمه ی زهرا علیهاالسلام در عمر كمتر از سه ماهه ی خود پس از رحلت پیامبر صلی اللَّه علیه و آله بارها جریان غدیر را برای مردم متذكر شد و تعجب خود را از چنین جوّ ظلمانی فرهنگی اعلام فرمود.

ائمه علیهم السلام نیز از هر فرصت مناسبی برای تبلیغ پیام غدیر استفاده كرده و آن را برای مردم بیان می كردند، تا آنجا كه امام باقر علیه السلام متن كامل خطبه ی غدیر را برای مردم بازگو فرمود و امام رضا علیه السلام مناظراتی در این باره برقرار نمود.

از سوی دیگر اصحاب ائمه علیهم السلام حاملان پیام غدیر بودند، و در حضور امامان علیهم السلام اقدام به حفظ و نشر غدیرنمودند.

شعر شاعران نیز نقش مهمی در حفظ غدیر در طول زمانهای ظلمانی داشته چه آنكه قالب شعر محفوظتر است و مردم علاقه ی خاصی به آن دارند. از ساعتی كه خطبه ی پیامبر صلی اللَّه علیه و آله پایان یافت حسان بن ثابت اولین شعر را در حضور آنحضرت سرود و دلیل روشنی شد تا شاعران در طول چهارده قرن با هنر خود غدیر را حفظ كنند و براحتی به نسلهای بعد برسانند.

[صفحه 142]

اینها شكلهای مختلف فرهنگی بود كه غدیر را در قرن اول حفظ كرد و البته این طرق در قرنهای بعد نیز ادامه یافت. تنها اثر مكتوبی كه در قرن اول درباره ی غدیر شناخته شده همان «كتاب سلیم» است كه ذكر شد.



صفحه 141، 142.