کد مطلب:74715 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:354
در هر صورت، تفاوت در روزي وجود دارد و اگر كمي روزي معلول عوامل اختياري نباشد قطعا مقدر آن فرد است و به صلاح و سعاد او خواهد بود و كسي نمي تواند آن را كم يا زياد كند و يا روزي كسي را بخورد. بنابراين، آنكه روزيش كم است بايد فكر و تلاش كند و اگر به جايي نرسيد نبايد مايوس و نااميد شود، شايد دست تقدير بيش از آن براي او رقم نزده است و بيشتر از آن باعث مشكلات و مصائب مادي و معنوي او خواهد بود. بنابراين فرد خداشناس و موحد از آنچه براي او مقدر شده راضي و خشنود بوده و امورات خود را بر اساس آن تنظيم مي كند. و من رضي برزق لله لم يحزن علي مافاته[1]. [صفحه 20] انه يخبرهم بالاموال و الاولاد ليتبين الساخط لرزقه[2]. پس بايد براي تامين و تحصيل روزي تلاش كرد ولي اين را هم بايد دانست كه هر تلاشي هم مثمرثمر نخواهد بود و باعث زيادي روزي نخواهد شد. ليس كل طالب بمرزوق[3]. بعضي تصور مي كنند، كساني كه روزيشان فراخ و ثروتشان زياد است، حتما از راه خلاف و نامشروع به دست آورده اند، يعني آدم باايمان ممكن نيست كه ثروتمند و پرروزي باشد كه البته اين از نظر امام صحيح نيست و حتي دستورهايي داريم كه باعث زيادي روزي مي گردد: 1- الزكاه تسبيبا للرزق[4] - زكات دادن باعث و موجب روزي است. 2- شاركوا الذي قد اقبل عليه الرزق[5] - با آنكس كه روزيش فراخ است شريك شويد. 3- استنزلوا الرزق بالصدقه[6] - روزي را با صدقه بدست آوريد. 4- و قد جعل لله سبحانه الاستغفار سببا لدرور الرزق[7] - خداي سبحان استغفار را سبب زيادي روزي قرا داده است. نكته مهم ديگر آنكه، بدست آوردن منال حرام و تحصيل ثروت از راه هاي نامشروع جزء رزق و روزي نيست و كسانيكه دست به مال حرام مي زنند و از آن پروا ندارند، بدانند كه روزي حلال الهي را از دست داده و به جاي آن مال حرام مي خورند. [صفحه 21]
نكته ديگر آنكه، تقسيم روزي يكسان نيست و خداوند بنابر مصالح بندگان و نظام زندگي انسان و اداره ي جهان روزي افراد را متفاوت مقرر فرموه است البته كسي از آن مطلع نيست و هيچكس نمي تواند بگويد كه روزي چه كسي كم يا زياد است و چه بسا كه خود افراد در اين زمينه دخيل باشند، زيرا روزي بر دو گونه است: يك نوع آن روزي قطعي است كه در هر صورت و در هر شرايط نصيب انسان مي گردد، ولي نوع ديگر آن بستگي به عوامل ديگر و منجمله تلاش و فكر و برنامه ريزي دارد، به اين بيان كه خداوند مقرر كرده است كه انسان با فكر و تلاش و ساير عوامل به اوج قدرت مالي و اقتصادي برسد.
صفحه 20، 21.