کد مطلب:78290 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:363
... و انا لامراء الكلام و فینا تنشبت عروقه و علینا تهدلت غصونه.[1]. «و ما (عترت پیامبر (ص)) امیران سخن هستیم و ریشه های كلام در میان ما محكم شده و شاخه های آن بر سر ما سایه گسترده است». حقیقت كلام و صدق سخن امام علیه السلام، هنگامی برای آشنایان ادب و بلاغت و فصاحت سخن روشن و آشكار می شود، كه تاملی در خطبه های رسول خدا، دقتی در نهج البلاغه ی امیرالمومنین علی (ع)، سیری [صفحه 134] در خطبه های سیدالشهداء امام حسین، پژوهشی در صحیفه ی سجادیه سیدالساجدین امام علی بن الحسین، تاملی در خطبه های فاطمه ی زهرا یگانه دختر رسول الله، نگرشی بر خطابه های عصاره ی ایمان و صبر، شیرزن عاشورا در شهر كوفه و مجلس یزید و دقتی در احادیث، مناظرات و سخنان سایر ائمه ی اطهار علیهم السلام داشته باشند. در سایه ی چنین پژوهش و كنكاشی در گفتار خاندان پیامبر (ص) اصالت و حقیقت سخن امام علی (ع) آشكار می شود، كه بی هیچ گزاف و زیاده ای بر اساس یك حقیقت عینی و واقعیت انكارناپذیر فرمود: «ما عترت پیامبر اكرم (ص) امیران سخن هستیم و ریشه های درخت كلام در میان ما محكم و استوار شده و شاخه های آن بر تارك ما سایه گسترده است». امام علی علیه السلام آنگاه كه در برابر غاصبان خلافت پیامبر (ص) و مدعیان زعامت امت اسلامی قرار می گیرد، به منظور اتمام حجت و بیان حقیقت در گذرگاه تاریخ فریاد می كشد و در رابطه با اثبات فضیلت و احقاق حق غصب شده ی خود و عترت پیامبر (ص) سوگند یاد كرده و می فرماید: تالله لقد علمت تبلیغ الرسالات و اتمام العدات و تمام الكلمات و عندنا اهل البیت ابواب الحكم و ضیاء الامر...[2]. «به خدا سوگند، تبلیغ رسالتها، وفای به پیمانها و همه ی معانی (تفسیر و [صفحه 135] تاویل كلام الله) را به من آموخته اند. و ابواب علم و حكمت و روشنای حقیقت دین نزد ما اهل بیت و عترت پیامبر است.» و در عتاب آمیزترین كلام مدعیان دروغگوی علم و حكمت را سرزنش و توبیخ كرده و تصریح می فرماید كه هر كس به غیر از عترت پیامبر (ص) چنین ادعایی داشته باشد، در حق خاندان رسول الله ستم كرده و در نهایت وقاحت دروغ می گوید. امام علیه السلام در ادامه ی سخنان خویش هدایت و ارشاد بندگان خدا را در قدرت و صلاحیت خاندان پیامبر خدا می داند و در نهایت صراحت می فرماید: این الذین زعموا انهم الراسخون فی العلم دوننا كذبا و بغیا علینا؟ ان رفعنا الله و وضعهم و اعطانا و حرمهم و ادخلنا و اخرجهم، بنا یستعطی الهدی و یستجلی العمی. ان الائمه من قریش غرسوا فی هذا البطن من هاشم، لا تصلح علی سواهم و لا تصلح الولاه من غیرهم.[3]. «كجایند آنان كه گمان می كنند در علم و دانش استوارانند؟ به غیر از ما (خاندان نبوت) ادعای آنان دروغ و ظلمی در حق ما است، چرا كه خدا ما را برتری داده و آنها را فروگذاشته است. علم و حكمت را خدای متعال به ما عطا كرده و آنان را محروم نموده و ما را (در شهر علم و ایمان پیامبر) داخل كرده و ایشان را بیرون كرده است. هدایت و ارشاد از ما درخواست می شود و كوری دل به وسیله ی ما از میان می رود. به راستی كه رهبران دین از قبیله ی قریش می باشند، زیرا آنها از [صفحه 136] تبار هاشم به وجود آمده اند و رهبری برای غیر از آنها شایسته نیست». امام علی (ع) در توصیفی زیبا و دلنشین خاندان رسول الله (ص) را به تناسب مسئولیت و تعهدی كه در ارتباط با هدایت خلق، از سوی آفریدگار جهان به ایشان واگذار شده، عترت پیامبر خدا را به ستارگان آسمان حیات مانند كرده و می فرماید: الا ان مثل آل محمد (ص) كمثل نجوم السماء: اذا خوی نجم طلع نجم، فكانكم قد تكاملت من الله فیكم الصنائع و اراكم ما كنتم تاملون.[4]. «آگاه باشید كه خاندان محمد (ص) ستارگان آسمان را مانند، هرگاه یكی از آنها غروب كند، ستاره ی دیگری در افق حیات طلوع می كند. گویا می بینم كه (در سایه ی پیروی از خاندان رسول الله) نعمتهای خدا بر شما تمام شد و به آنچه آرزومندید، دست یافته اید».
امیرالمومنین امام علی بن ابیطالب (ع) در توصیف زبان و قدرت بیان و سخنوری، كلامی رفیع و سخنی بلیغ در نهج البلاغه ایراد فرموده است. در این كلام امام علیه السلام به تشریح چگونگی كلام و شرایط سخن پرداخته و در نهایت پایگاه خاندان نبوت را در قدرت بیان و هنر سخنوری نشان داده و می فرماید:
صفحه 134، 135، 136.