کد مطلب:78290 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:180
... و انا لامراء الكلام و فينا تنشبت عروقه و علينا تهدلت غصونه.[1]. «و ما (عترت پيامبر (ص)) اميران سخن هستيم و ريشه هاي كلام در ميان ما محكم شده و شاخه هاي آن بر سر ما سايه گسترده است». حقيقت كلام و صدق سخن امام عليه السلام، هنگامي براي آشنايان ادب و بلاغت و فصاحت سخن روشن و آشكار مي شود، كه تاملي در خطبه هاي رسول خدا، دقتي در نهج البلاغه ي اميرالمومنين علي (ع)، سيري [صفحه 134] در خطبه هاي سيدالشهداء امام حسين، پژوهشي در صحيفه ي سجاديه سيدالساجدين امام علي بن الحسين، تاملي در خطبه هاي فاطمه ي زهرا يگانه دختر رسول الله، نگرشي بر خطابه هاي عصاره ي ايمان و صبر، شيرزن عاشورا در شهر كوفه و مجلس يزيد و دقتي در احاديث، مناظرات و سخنان ساير ائمه ي اطهار عليهم السلام داشته باشند. در سايه ي چنين پژوهش و كنكاشي در گفتار خاندان پيامبر (ص) اصالت و حقيقت سخن امام علي (ع) آشكار مي شود، كه بي هيچ گزاف و زياده اي بر اساس يك حقيقت عيني و واقعيت انكارناپذير فرمود: «ما عترت پيامبر اكرم (ص) اميران سخن هستيم و ريشه هاي درخت كلام در ميان ما محكم و استوار شده و شاخه هاي آن بر تارك ما سايه گسترده است». امام علي عليه السلام آنگاه كه در برابر غاصبان خلافت پيامبر (ص) و مدعيان زعامت امت اسلامي قرار مي گيرد، به منظور اتمام حجت و بيان حقيقت در گذرگاه تاريخ فرياد مي كشد و در رابطه با اثبات فضيلت و احقاق حق غصب شده ي خود و عترت پيامبر (ص) سوگند ياد كرده و مي فرمايد: تالله لقد علمت تبليغ الرسالات و اتمام العدات و تمام الكلمات و عندنا اهل البيت ابواب الحكم و ضياء الامر...[2]. «به خدا سوگند، تبليغ رسالتها، وفاي به پيمانها و همه ي معاني (تفسير و [صفحه 135] تاويل كلام الله) را به من آموخته اند. و ابواب علم و حكمت و روشناي حقيقت دين نزد ما اهل بيت و عترت پيامبر است.» و در عتاب آميزترين كلام مدعيان دروغگوي علم و حكمت را سرزنش و توبيخ كرده و تصريح مي فرمايد كه هر كس به غير از عترت پيامبر (ص) چنين ادعايي داشته باشد، در حق خاندان رسول الله ستم كرده و در نهايت وقاحت دروغ مي گويد. امام عليه السلام در ادامه ي سخنان خويش هدايت و ارشاد بندگان خدا را در قدرت و صلاحيت خاندان پيامبر خدا مي داند و در نهايت صراحت مي فرمايد: اين الذين زعموا انهم الراسخون في العلم دوننا كذبا و بغيا علينا؟ ان رفعنا الله و وضعهم و اعطانا و حرمهم و ادخلنا و اخرجهم، بنا يستعطي الهدي و يستجلي العمي. ان الائمه من قريش غرسوا في هذا البطن من هاشم، لا تصلح علي سواهم و لا تصلح الولاه من غيرهم.[3]. «كجايند آنان كه گمان مي كنند در علم و دانش استوارانند؟ به غير از ما (خاندان نبوت) ادعاي آنان دروغ و ظلمي در حق ما است، چرا كه خدا ما را برتري داده و آنها را فروگذاشته است. علم و حكمت را خداي متعال به ما عطا كرده و آنان را محروم نموده و ما را (در شهر علم و ايمان پيامبر) داخل كرده و ايشان را بيرون كرده است. هدايت و ارشاد از ما درخواست مي شود و كوري دل به وسيله ي ما از ميان مي رود. به راستي كه رهبران دين از قبيله ي قريش مي باشند، زيرا آنها از [صفحه 136] تبار هاشم به وجود آمده اند و رهبري براي غير از آنها شايسته نيست». امام علي (ع) در توصيفي زيبا و دلنشين خاندان رسول الله (ص) را به تناسب مسئوليت و تعهدي كه در ارتباط با هدايت خلق، از سوي آفريدگار جهان به ايشان واگذار شده، عترت پيامبر خدا را به ستارگان آسمان حيات مانند كرده و مي فرمايد: الا ان مثل آل محمد (ص) كمثل نجوم السماء: اذا خوي نجم طلع نجم، فكانكم قد تكاملت من الله فيكم الصنائع و اراكم ما كنتم تاملون.[4]. «آگاه باشيد كه خاندان محمد (ص) ستارگان آسمان را مانند، هرگاه يكي از آنها غروب كند، ستاره ي ديگري در افق حيات طلوع مي كند. گويا مي بينم كه (در سايه ي پيروي از خاندان رسول الله) نعمتهاي خدا بر شما تمام شد و به آنچه آرزومنديد، دست يافته ايد».
اميرالمومنين امام علي بن ابيطالب (ع) در توصيف زبان و قدرت بيان و سخنوري، كلامي رفيع و سخني بليغ در نهج البلاغه ايراد فرموده است. در اين كلام امام عليه السلام به تشريح چگونگي كلام و شرايط سخن پرداخته و در نهايت پايگاه خاندان نبوت را در قدرت بيان و هنر سخنوري نشان داده و مي فرمايد:
صفحه 134، 135، 136.