کد مطلب:26546 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:764

ویژگی های حقوق رهبری و مردم











از دیدگاه امام (ع)، یكی از ویژگیهای مهم رعایت حقوق میان زمامدار اسلامی و امت مسلمان در این نكته است كه خداوند متعال آن را پس از حق خود بر مخلوقات و وجوب اطاعت بندگان از ذات باری تعالی، از مهم ترین و بزرگ ترین فرایض و واجبات قرار داده است. امام (ع) در ادامه ی خطبه ی 216 خود می فرماید:

و اعظم ما افترض- سبحانه- من تلك الحقوق حق الواعی علی الرعیه، و حق الرعیه علی الوالی.

(و بزرگ ترین حقی را كه خداوند واجب كرده است حق زمامدار بر مردم و حق مردم بر رهبری است.)

از جانبی دیگر، رعایت و احترام كردن به این حقوق از سوی خداوند سبحان واجب و فریضه ای قلمداد شده است كه تكلیف شرعی امام و ماموم، ولی و مولی و رهبری و مردم را مشخص و معین می كند.

فریضه فرضها الله- سبحانه- لكل علی كل.[1].

(خداوند این حقوق را واجب و حق هر یك را بر دیگری واگذار فرمود.)

از دیگر ویژگی های حقوق رهبری و مردم، وابستگی متقابل سرنوشت مردم و رهبری است. به طوری كه رعایت حقوق زمامدار اسلامی، اصلاح جامعه و سرافرازی دولت اسلامی را

[صفحه 6]

به دنبال دارد. اما رابطه ای یك سویه از جانب هر یك از این دو مجموعه، دولت اسلامی را به نصرت و پیروزی رهنمون نخواهد ساخت. به اعتقاد امام علی (ع)، وارستگی و نیك رفتاری رهبر، بدون اطاعت مردم و یا با ناسازگاری، ناهم آهنگی و گمراهی جامعه ی اسلامی علاوه بر شكست دولت اسلامی، موجب می شود تا تحقق نظام عادلانه و استمرار آن و وارستگی و صلاح رهبر را نیز تحت الشعاع خود قرار دهد و نا میسر سازد. از جانب دیگر، اصلاح جامعه ی اسلامی امكان پذیر نیست مگر اینكه زمامدار و رهبر، مصلح و فرهمند باشد. بنابراین اصلاح جامعه اسلامی و رهبری به هم وارستگی دارند.

فلیست تصلح الرعیه لا بصلاح الولاه، و لا تصلح الولاه الا باستقامه الرعیه.[2].

(پس حال مردم نیك نمی گردد مگر آنكه والیان رفتاری نیكو داشته باشند و والیان نیكوكار نمی شوند مگر آنكه مردم درستكار و پایدار باشند.)



صفحه 6.





    1. نهج البلاغه، خطبه ی 216.
    2. نهج البلاغه، خطبه ی 216.