در مورد دعا و استجابت آن گفته شده است كه تحقيقات روانشناسي مي گويد باتلقين و القا به نفس , نيروهايي در انسان تحريك مي شود كه مي تواند بر زخم او مرهم بنهد. حتي بعضي از روانپزشكان براي درمان برخي از دردها از داروهاي بي خاصيتي استفاده نموده اند, ولي با القا و تلقين به اين كه اين دارو مفيد است , نتيجه گرفته اند و آيا اين مطلب نمي تواند دستاويزي براي منكران دعا شود كه آن را نوعي تلقين بر نفس بدانند كه در اثراعتقاد و تلقين و تصور و تمركز به خود, نيروهاي دروني آدمي به ياري او شتافته و هر نوع نيرويي را در وراي آدمي نفي كنند؟