در عبادت خودپسندم ! مثلاً دوست ندارم كسي مثل من نماز بخواند, روزه بگيرد و دم از ولي فقيه بزند!هر وقتي براي نماز شب و صبح بيدار مي شوم , ميل ندارم كس ديگري بيدار شود.
در دل به بعضي بدگمانش ده و فحاشي مي كنم , به عنوان نمونه اگر كسي نماز شب و صبح را زودتر بخواند,رياكارش مي دانم و نسبت به كسي كه دم از ولايت فقيه مي زند, سوء ظن پيدا مي كنم !
در غذا و لباس و ابزار شخصي حساسيت زيادي دارم , مثلاً ميل دارم بهترين غذا را بخورم ; كسي از وسايل شخصي ام استفاده نكند, خصوصاً اگر بي اجازه باشد, لذا احساس مي كنم ايمانم ضعيف و دلم تيرگي پيدا كرده و ازعبادت لذّت نمي برم . هر چند تلقين و خود را سرزنش مي كنم , سودي نمي بخشد. از عده اي راه علاج خواستم , تاكنون پاسخ قانع كننده اي نشنيدم . مستدعي است دستم را بگيريد و ارشادم كنيد.