در آية 121 سورة انعام ميخوانيم: غذايي را كه نام خدا بر آن خوانده نشده، نخوريد... اين در حالي است كه بسياري از غذاها را بدون ذكر نام خداوند متعال تناول ميكنيم. از طرفي گفتن بسم الله الرحمان الرحيم در ابتداي خوردن، مستحب است، منظور آيه چه بوده است؟ سؤال ديگر اين است كه بردن نام خدا قبل از خوردن غذا چه تأثيري دارد؟

يك جوان چه مقدار ميتواند آزادي عمل داشته باشد و در مورد آنچه در ارتباط با خودش است، مانند: طرز لباس پوشيدن، رفتن به مكانهاي عمومي، آرايش كردن و... تصميم بگيرد؟

پسري با طرح دوستي با دختري، مرتكب عمل منافي عفت ميشود، و دختر كه باردار شده، براي حفظ آبرويش سقط جنين ميكند، براي پذيرش توبه چه بايد كرد؟ و با آن پسر چگونه بايد رفتار شود؟

غسل حيض و جنابت چگونه انجام ميشود؟

آيا بين دو زن ميتوان صيغة خواهري خواند؟ لطفاً بفرماييد تكليف فرزندان پس از خواندن صيغه چيست، آيا فرزندان هر يك بر ديگري محرم ميشوند؟

كسي كه كاهل نماز است چگونه ميتواند رغبت بيشتري به نماز خواندن پيدا كند؟

فردي را ميشناسم كه ناچار است در مقابل برادر هوسران خود كه ميخواهد او را آزار جنسي دهد، تسليم شود، چون در صورت اعتراض كردن، ديگران (پدر و مادر و برادران و خواهرانش) وي رامقصر اصلي ميدانند; البته فقط در حد تماس بدني است نه ارضاي جنسي كامل. پرسش من اين است كه حكم اين فرد در درگاه خداوند چيست و آيا خداوند توبة او را ميپذيرد و او چگونه ميتواند از دست برادرش در امان باشد؟

انجام چه كارهايي حرام و چه كارهايي حلال است؟

آيا اذان و حلال و حرام را خدا بنا كرده يا آن آيت اللّهها و امامها؟

چرا گوشت بعضي حيوانات حرام است؟

چرا سجدههايي كه در قرآن آمده، بعضي مستحب و بعضي واجب است؟ آيا واجب شدن سجدهها از طرف خدا بر پيامبر نازل شده است؟

همين آقاياني ]مراجع معظم تقليد[ كه اگر ديروز حرام و حلال ميساختند، خبري نداشتيم، امّا امروز به وضوح ميبينيم كه چگونه و با چه وصفي حرام و حلال ميسازند و به نام قدسي به خورد تودههاي جاهل ميدهند. دين و ولايت فقيه و مرجع تقليد هر سه براي گذر از دوران جهالت بوده و بشر متمدن نيازي به ميراث كهنه ندارد; خداوند نيز از آنها حمايت نميكند و اين خود بشر است كه با حمل نام خدا قصد پيش بردن حرف خود را دارد. خلق را تقليدشان بر باد داداي دو صد لعنت بر اين تقليد باد آيا چنين نيست؟