مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.

اگر خداوند «غافرالذنب»(آمرزنده گناه) است، چرا گفته شده است بعضي گناهان بخشيده نمي شود؟ و آيا گناهان بزرگ داراي مراتب است؟
در آيـه 36 سـوره روم مـي گـويـد : مـردم هرگاه به خاطر اعمالي كه انجام داده اند بدي ببينند نـاگهان مايوس و نوميد مي گردند اما در آيه 33 همين سوره آمده : هنگامي كه مختصر ضرري بـه انسانها برسد پروردگارشان را مي خوانند آيا اين دو آيه با هم تضاد ندارد ؟ زيرا يكي سخن از اميدواري و ديگري سخن از ياس مي گويد
انسان در زندگي تا چه مقدار بايد اميد داشته باشد؟ آيا اميد در فكر و خيال آدمي ميتواند عاملي براي صعود به زندگي آينده و پيشرفت انسان باشد؟

انسان در زندگي تا چه مقدار بايد اميد داشته باشد؟ آيا اميد در فكر و خيال آدمي ميتواند عاملي براي صعود به زندگي آينده و پيشرفت انسان باشد؟

انسان چگونه مي تواند اميد از دست رفته اش را باز گرداند و اميدوار گردد؟
آيا اميدواري به رحمت خداوند زمينه ارتكاب گناه نمي شود؟
اميد داشتن به لطف الهي چگونه با تلاش و ارادة انساني سازگار است؟

حقيقت برابري زن ومرد دراسلام تا چه حداست؟ اگر درهمه موارد است چرا دركلاس درس دانشگاه پياده نمي شود؟
آيا امور مستحبّي هميشه بايد انجام شود؟
به گناهي كه مي دانم حرام است دچار شده ام، توبه را تأخير مي اندازم و راه چاره مي جويم.
آيا مي توان گناهي را به اين دليل كه مفسده اي كمتر از گناه دارد، انجام داد؟
آيا انجام مستحبّات موجب عفو گناهان مي شود؟
  1. 522 از 4632