قـرآن مـجيد از يك طرف مردم را دعوت به قصاص نموده و آن را مايه حيات و وسيله بقا در روي زمـيـن مـي دانـد , آنـجا كه مي گويد : و لكم في القصاص حيوه يا اولي الالباب و براي شما در قـصـاص , حـيـات و زندگي است اي صاحبان خرد (1) در مورد ديگر از عفو و اغماض ستايش مـي كـنـد و مـردم را بـه عـفو و گذشت دعوت مي نمايد , مثلا مي فرمايد : و الكاظمين الغيظ و العافين عن الناس ; و خشم خودرا فرو مي برند و از خلافهاي مردم در مي گذرند . (2) آيا اين دو دستور با هم منافاتي ندارند ؟