کد مطلب:31307 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:1

گنجینه پرسمان » اعتقادات

با توجه به رابطه دنيا و آخرت، در دنيا چگونه بايد زندگي كنيم؟

خدا دنيا را براي آخرت آفريده است، پس هدف از آفرينش انسان زندگي در دنيا نيست، بلكه زندگي دنيا مقدمه اي براي زندگي جاويد اخروي است. امام علي (ع) مي فرمايد: پسرم، بدان كه براي آخرت آفريده شده اي ، نه براي دنيا و براي رفتن، نه ماندن، و براي مرگ، نه زندگي جاود انه در دنيا كه هر لحظه ممكن است از دنيا كوچ كني و به آخرت درآيي.(1) پس انسان بايد در دنيا دنبال هدفي باشد كه در راستاي رسيدن به آخرت است. امام علي (ع) در اين باره مي فرمايد: در دنيا از بهره هاي آن چنان توشه برداريد كه فرداي رستاخيز نگهبانتان باشد.(2)

حضرت در مورد چگونگي برخورد با دنيا كلامي دارند كه در عين كوتاهي ، بسيار پرمعنا و روشگر است. مي فرمايد: كسي كه به ديده عبرت به دنيا نگريست، دنيا او را آگاه كرد و كسي كه به آن خيره شد، دنيا او را نابينا گردانيد.(3) اين تعبير ناظر به تفاوت نگاه ابزاري يا استقلالي به دنيا است.

اين تعبير ناظر به تفاوت نگاه ابزاري يا استقلالي به دنيا است. اگر كسي تمام توجه اش به دنيا باشد، به طوري كه آخرت را فراموش نمايد، نگاه استقلالي به دنيا دارد. اين نگرش ، مذموم است اما اگر دنيا را پلي براي آخرت دانست. از اين وسيله جهت كسب درجات معنوي استفاده مي كند و اين نگرش، پسنديده و مطلوب و عين آخرت است. شخصي به امام صادق (ع) عرض كرد: اهل دنيا بوده و دنيا را دوست دارم، حضرت فرمود: با دنيا مي خواهي چه كني؟ گفت: ازدواج كنم و به مكن بروم و بر اهل و عيالم روزي برسانم و دوستان را كمك نمايم، حضرت فرمود: اين دنيا نيست، بلكه آخرت است.(4) زيرا اين امور در رابطة آخرت انجام مي گيرد.

نتيجه: زندگي در دنيا بايد به گونه اي باشد كه ما را به سعادت اخروي نزديك سازد. در اين صورت زندگي، سالم و به دور از گناه و ظلم و فساد و براساس مهرورزي به ديگران و خدمت به مردم و رعايت اصول اخلاقي خواهد بود.

پي نوشت ها :

1 - نهج البلاغه، نامه 31.

2 - همان، خطبه 63 فيض الاسلام.

3 - نهج البلاغه، خطبه 81.

4 - بحارالانوار، ج73، ص 106.