قاضي نورالله شوشتري در كتاب نفيس احقاق الحق ميگويد







مفسران در اين مسئله اتفاق نظر دارند كه «ابنائنا» در آيه اشاره به حسن و حسين و «نسائنا» اشاره به فاطمه و «انفسنا» اشاره به علي(ع) است.







سپس (در پاورقي كتاب مزبور) از حدود شصت نفر از بزرگان اهل سنت نقل ميكند كه آنها تصريح كردهاند كه آيه مباهله دربارة اهل بيت نازل شده است و نام آنها و مشخصات كتب آنها را مشروحاً آورده است.







در كتاب «غاية المرام» از صحيح مسلم در باب «فضائل علي بن ابيطالب» نقل كرده كه «روزي «معاويه» به «سعدبن ابي وقاص» گفت چرا ابو تراب علي(ع) را سبّ و دشنام نميگوئي؟! گفت «از آن وقت كه به ياد سه چيز كه پيامبر(ص) دربارة علي(ع) فرمود افتادم از اين كار صرف نظر كردم... (يكي از آنها اين بود كه) هنگامي كه آيه مباهله نازل گرديد پيغمبر(ص) تنها از فاطمه و حسن و حسين و علي دعوت كرد سپس فرمود «اللّهم هؤلاء اهلي» [خدايا اينها خاصان نزديك منند.]







نويسنده تفسير «كشاف» كه از بزرگان اهل تسنن است در ذيل آيه ميگويد







«اين آيه قويترين دليلي است كه فضيلت اهل كساء را ثابت ميكند.»







مفسران و محدثان و مورخان شيعه نيز عموماً در نزول آيه مباهله درربارة اهل بيت(ع) اتفاق نظر دارند. در تفسير «نوراللثقلين» روايت فراواني در اين زمينه نقل شده است.







از جمله در كتاب عيون اخبار الرضا دربارة مجلس بحثي كه مأمون در دربار خود تشكيل داده بود اين چنين مينويسد امام عليبن موسيالرضا(ع) فرمود خداوند پاكان بندگان خود را در آيه مباهله مشخص ساخته است و به دنبال نزول اين آيه پيامبر «علي» و «فاطمه» و «حسن» و «حسين» را با خود به مباهله برد... اين مزيتي است كه هيچكس در آن بر اهل بيت پيشي نگرفته، و فضيلتي است كه هيچ انساني به آن نرسيده، و شرفي است كه قبل از آن هيچكس از آن برخوردار نبوده است.







در تفسير برهان و بحارالانوار و تفسير عياشي نيز رواياتي به همين مضمون نقل شده كه همگي حاكي از اين است كه آيه مباهله در حق اهل بيت نازل گرديده است.







 

قصه هاي قرآن


حضرت آيت الله مكارم شيرازي