کد مطلب:40123
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:2
پـيـامـبـر اكـرم صلي اللّه عليه و آله و سلم با وجود ارتباطي كه با دستگاه وحي داشت , چه نيازي داشـت كه در امور جنگي يا اجتماعي با اصحاب خود به مشورت بپردازد و به امر پروردگار عالم - در سـوره شـوري , آيـه 38 - در ايـن امور ملزم به شور و مشورت باشد ؟ وانگهي او از نظر دانش و بينش , علم و سياست , برترين خلايق بود ; با اين وصف چرا خدا به او دستور مشاوره داده است ؟
خود قرآن پاسخ اين گونه سوالات را داده است , چنان كه مي فرمايد : لقد كان لكم في رسول اللّه اسـوه حسنه ; مسلما براي شما در زندگي رسول خدا صلي اللّه عليه وآله و سلم سرمشق نيكويي بود . (1) بنابر اين , منظور از مشاوره , جنبه تعليمي و تربيتي آن بوده است . او بـا مـشـاوره كردن , ياران خود را درسي عملي مي داد كه پس از وي در مشكلات امور , دور هم گرد آيند و از طريق مشورت , مشكلات اجتماعي و امورپيچيده را حل كنند . جـايـي كه بزرگ يك جمعيت با آن مقام بلندي كه در معارف وعلوم , سياست و تدبير دارد , عملا خـود را بي نياز از شور نداند و از افكار ياران صميمي خود در حل گرفتاريهاي بهره برداري نمايد , بـايـسـت هواداران و پيروان آيين او از اين عمل سرمشق گرفته و در گرفتاريها از همين در وارد شوند و مستبدانه كاري را انجام ندهند . ( بديهي است شور و مشورت تنها در مسائلي بايد باشد كه دستور قاطعي از طرف خداوند در مورد آن نباشد . )
پاسخ به پرسشهاي مذهبي
مكارم شيرازي - ناصر و جعفر سبحاني 1 - سوره احزاب , آيه 21 .
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.