کد مطلب:46786 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:0

گنجینه پرسمان » قرآن

فردي در زمان حيات خود بعضي از اموال خود را به جهت آن كه بعد از فوت شامل ماليات انحصار وراثت نگردد و همچنين آن طور كه او مي خواسته بين ورثه تقسيم شود به نام ورثه سند محضري مي زند، ولي تأكيد بر اين دارد كه تا من زنده ام تمام منافع اموال در اختيار خودم مي باشد و احدي حق استفاده از آن را بدون اجازة من ندارد، اگر فرد فوق الذّكر فوت نمايد و در وصيت خود همة اموال سند زده و سند نزده را در وصيت خود آورده و سهم ورثه را از اموال مشخص نمايد و بعضي را نيز تغيير دهد در اين صورت:

1- آيا يكي از ورثه با استناد به اين كه سند به نام من زده شده مي توان از انتقال سند به نام ورثة ديگر كه در وصيت نامه، مال به او داده شده خودداري نمايد؟

2- آيا اگر در تقسيم اموال اين فرد حكم خدا، يعني سهمي كه قرآن براي ورثه تعيين نموده را رعايت نكرده باشد ورثه مي توانند اعتراض نمايند؟

3- آيا مي توان اموال سند زده شده را يك نوع بخشش حساب نموده و از اموال شخص فوق الذّكر جدا كرده و آن را مشمول قانون وصيّت ندانست؟

كسي كه سند به نام او خورده اگر آن ملك را قبض كرده ديگر پدر نمي تواند در وصيت نامة ديگري وصيت كند؛ زيرا هبة به خويشاوند بعد از قبض قابل برگشت نيست. بنابراين، آن شخص كه سند به نام او خورده اگر قبل از وصيّت پدر، آن ملك را قبض كرده و تحت تصرف خود قرار داده الآن ملك او است و وصيت پدر بر خلاف آن هبه منجّز نيست.

در جواب به سؤال دوم عرض مي شود كه بخشش در حال حيات از حقوق مسلم پدر است. او مي تواند در زمان حيات خود اموالش را به برخي از فرزندان يا به تمامي آن ها ببخشد و ورثه حق اعتراض ندارند، ولي كراهت دارد كه پدر بين فرزندان فرق بگذارد. مگر اين كه برخي از فرزنداني به جهت تقوا يا علم و اخلاق برتري داشته باشند.

در پاسخ به سؤال سوّمتان، اموالي كه به نام ديگران سند زده شده، بخشش به فرزندان است. و در صحّت بخشش، قبض شرط است. اگر فرزندان بخشش پدر را قبض كرده باشند ديگر پدر نمي تواند آن را به نحو ديگر وصيت كند، چون ملك فرزندان شده و قابل برگشت نيست و اگر اموالي كه سند زده شد به قبض فرزندان نرسيده، پدر مي تواند در وصيّت نامه در آن بخشش ها تغييراتي بدهد.