کد مطلب:1272 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:425

وضــو
مسأله 242 ـ در وضو واجب است صورت و دستها را بشویند و جلوی سر و روی پاها را مسح كنند.



مسأله 243 ـ درازای صورت را باید از بالای پیشانی جائی كه موی سر بیرون می آید تا آخر چانه شست، و پهنای آن به مقداری كه بین انگشت وسط و شست قرار می گیرد باید شسته شود، و اگر مختصری از این مقدار را نشوید وضو باطل است. و برای آنكه یقین كند این مقدار كاملاً شسته شده باید كمی اطراف آنرا هم بشوید.



مسأله 244 ـ اگر صورت یا دست كسی كوچكتر یا بزرگتر از معمول مردم باشد باید ملاحظه كند كه مردمان معمولی تا كجای صورت خود را می شویند، او هم تا همانجا را بشوید. و نیز اگر در پیشانی او مو روئیده یا جلوی سرش مو ندارد باید به اندازه معمول، پیشانی را بشوید.



مسأله 245 ـ اگر احتمال دهد چرك یا چیز دیگری در ابروها و گوشه های چشم و لب او هست كه نمی گذارد آب به آنها برسد، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد، باید پیش از وضو وارسی كند كه اگر هست برطرف نماید.



مسأله 246 ـ اگر پوست صورت از لای مو پیدا باشد باید آب را به پوست برساند و اگر پیدا نباشد شستن مو كافی است و رساندن آب به زیر آن لازم نیست.



مسأله 247 ـ اگر شك كند كه پوست صورت از لای مو پیدا است یا نه، بنابر احتیاط واجب باید مو را بشوید و آبرا به پوست هم برساند.



مسأله 248 ـ شستن توی بینی و مقداری از لب و چشم كه در وقت بستن دیده نمی شود واجب نیست، ولی برای آنكه یقین كند از جاهائی كه باید شسته شود چیزی باقی نمانده، واجب است مقداری از آنها را هم بشوید، و كسی كه نمی دانسته باید این مقدار را بشوید، اگر نداند در وضوهائی كه گرفته این مقدار را شسته یا نه نمازهائی كه خوانده صحیح است.



مسأله 249 ـ باید دست ها را از بالا به پائین شست، و اگر از پائین به بالا بشوید وضو باطل است. و همچنین است صورت علی الاحوط.



مسأله 250 ـ اگر دست را تر كند و به صورت و دستها بكشد، چنانچه تری دست به قدری باشد كه به واسطه كشیدن دست، آب كمی بر آنها جاری شود كافی است.



مسأله 251 ـ بعد از شستن صورت باید دست راست و بعد از آن دست چپ را از آرنج تا سر انگشتها بشوید.



مسأله 252 ـ برای آنكه یقین كند آرنج را كاملاً شسته باید مقداری بالاتر از آرنج را هم بشوید.



مسأله 253 ـ كسی كه پیش از شستن صورت دستهای خود را تا مچ شسته در موقع وضو باید تا سر انگشتان را بشوید. و اگر فقط تا مچ را بشوید وضوی او باطل است.



مسأله 254 ـ در وضو شستن صورت و دستها مرتبه اول واجب و مرتبه دوم مستحب و مرتبه سوم و بیشتر از آن حرام می باشد، و اینكه كدام شستن اول یا دوم یا سوم است مربوط به قصد كسی است كه وضو می گیرد، پس اگر به قصد شستن مرتبه اول مثلاً ده مرتبه آب به صورت بریزد اشكال ندارد و همه آنها شستن اوّل حساب می شود، و اگر به قصد اینكه سه مرتبه بشوید سه مرتبه آب بریزد مرتبه سوم آن حرام است.



مسأله 255 ـ بعد از شستن هر دو دست باید جلوی سر را با تری آب وضو كه در دست مانده مسح كند. و احتیاط واجب آن است كه با دست راست، از بالا به پائین مسح نماید.



مسأله 256 ـ یك قسمت از چهار قسمت سر، كه مقابل پیشانی است جای مسح می باشد. و هر جای این قسمت را به هر اندازه مسح كند كافیست، اگر چه وجوب مسح به مقدار عرض یك انگشت، خالی از قوت نیست، و احتیاط مستحب آن است كه از درازا به اندازه درازای یك انگشت و از پهنا به اندازه پهنای سه انگشت بسته مسح نماید.



مسأله 257 ـ لازم نیست مسح سر بر پوست آن باشد بلكه بر موی جلوی سر هم صحیح است. ولی كسی كه موی جلوی سر او به اندازه ای بلند است كه اگر مثلاً شانه كند به صورتش می ریزد یا به جاهای دیگر سر می رسد، باید بیخ موها را مسح كند. یا فرق سر را باز كرده پوست سر را مسح نماید، و اگر موهائی را كه به صورت می ریزد یا به جای دیگر سر می رسد جلوی سر جمع كند و بر آنها مسح نماید، یا بر موی جاهای دیگر سر، كه جلوی آن آمده مسح كند باطل است.



مسأله 258 ـ بعد از مسح سر باید با تری آب وضو كه در دست مانده روی پاها را از سر یكی از انگشتها تا برآمدگی روی پا مسح كند، و احتیاط واجب آن است كه تا مفصل را هم مسح نماید.



مسأله 259 ـ پهنای مسح پا به هر اندازه باشد كافی است، ولی احوط آن است كه به اندازه پهنای سه انگشت بسته مسح نماید، و بهتر از آن مسح تمام روی پا است.



مسأله 260 ـ واجب نیست كه در مسح پا دست را بر سر انگشتها بگذارد و بعد به پشت پا بكشد، بلكه اگر تمام دست را روی پا بگذارد و كمی بكشد هم كفایت می كند اگر چه قسم اول احوط است.



مسأله 261 ـ در مسح سر و روی پا باید دست را روی آنها بكشد و اگر دست را نگهدارد و سر یا پا را به آن بكشد وضو باطل است. ولی اگر موقعی كه دست را می كشد سر یا پا مختصری حركت كند اشكال ندارد.



مسأله 262 ـ جای مسح باید خشك باشد و اگر به قدری تر باشد كه رطوبت كف دست به آن اثر نكند مسح باطل است. ولی اگر تری آن به قدری كم باشد كه رطوبتی كه بعد از مسح در آن دیده می شود بگویند فقط از تری كف دست است اشكال ندارد.



مسأله 263 ـ اگر برای مسح رطوبتی در كف دست نمانده باشد نمی تواند دست را با آب خارج تر كند، بلكه باید از ریش خود رطوبت بگیرد و بعید نیست صحّت اگر از اعضاء دیگر وضو رطوبت بگیرد و با آن مسح نماید.



مسأله 264 ـ اگر رطوبت كف دست فقط به اندازه مسح سر باشد احتیاط واجب آن است كه سر را با همان رطوبت مسح كند، و برای مسح پاها از اعضاء دیگر وضو رطوبت بگیرد.



مسأله 265 ـ مسح كردن از روی جوراب و كفش باطل است، ولی اگر بواسطه سرمای شدید یا ترس از دزد و درنده و مانند اینها نتواند كفش یا جوراب را بیرون آورد، مسح كردن بر آنها اشكال ندارد و اگر روی كفش نجس باشد باید چیز پاكی بر آن بیندازد و بر آن چیز مسح كند، و احتیاط واجب آن است كه تیمم هم بنماید.



مسأله 266 ـ اگر روی پا نجس باشد و نتواند برای مسح، آنرا آب بكشد باید تیمم نماید.



وضوی ارتماسی

مسأله 267 ـ وضوی ارتماسی آن است كه انسان صورت و دستها را در آب فرو برد و به قصد وضو بیرون آورد. و اگر موقعی كه دست ها را در آب فرو می برد نیت وضو كند و تا وقتی كه آنها را از آب بیرون می آورد و ریزش آب تمام می شود به قصد وضو باشد، وضوی او صحیح است و نیز اگر موقع بیرون آوردن از آب قصد وضو كند و تا وقتی كه ریزش آب تمام می شود، به قصد وضو باشد، وضوی او صحیح می باشد. و همچنین است اگر دست راست رابه قصد وضو در آب فرو ببرد، و دست چپ را به قصد وضو به غیر ارتماس بشوید.



مسأله 268 ـ در وضوی ارتماسی هم باید صورت و دستها از بالا به پائین شسته شود، پس اگر وقتی كه صورت و دستها را در آب فرو می برد قصد وضو كند باید صورت را از طرف پیشانی و دستها را از طرف آرنج در آب فرو برد. و اگر موقع بیرون آوردن از آب قصد وضو كند، باید صورت را از طرف پیشانی و دستها را از طرف آرنج بیرون آورد.



مسأله 269 ـ اگر وضوی بعضی از اعضاء را ارتماسی و بعضی را غیر ارتماسی انجام دهد اشكال ندارد.