کد مطلب:275556 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:397
در عوالم و اديان قبل
قبل از اينكه جد ما حضرت آدم عليه السلام آفريده شود و ما به خلقت جسماني به اين دنيا منتقل شويم، خداوند متعال ارواح همه انسانها را آفريده [1] و در آن عالم، در حالي كه همه ارواح حضور داشتند، معرفت خويش را به همه ارزاني داشت و بر بندگي خود از آنان ميثاق گرفت. [2] آن گاه خداوند متعال، پيامبر اكرم و اميرالمومنين عليه السلام و ديگر پيشوايان معصوم و در پايان، حضرت مهدي عليه السلام و غيبت و ظهور آن حضرت در آخر الزمان را بر همه ارواح ارزاني داشت [3] و همگان را به پذيرش ولايت آنان آزمود. در اين آزمايش، كه در عالم قبل برگزار شد، همچون آزمايش هاي بعدي آن در دنيا (غدير، سقيفه، عاشورا و...) همه ايمان نياورده - با آنكه بر آنان اتمام حجت شده بود - برخي با آن به مخالفت برخاسته، به علت مخالفت با حكم خدا، كافر قلمداد شدند.
[ صفحه 32]
رواياتي كه بيانگر مطالب فوق باشد، آن قدر در كتب و جواميع حديثي شيعه و اهل سنت فراوان است كه از حد تواتر گذشته، از مسلميات اعتقاد اسلامي تلقي مي گردد. امام صادق عليه السلام به صحابي بزرگ خود داود رقي فرمودند: هنگامي كه خداي بزرگ اراده كرد مخلوقات را بيافريند، آنان را آفريد و در مقابل پراكنده ساخت، آن گاه به آنان گفت: پروردگار شما كيست؟ پس اول كسي كه سخن گفت: رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم اميرالمومنين و ائمه صلوات الله عليهم اجمعين بودند. آنان گفتند: خدايا تو پروردگار ما هستي. لذا خداوند آنان را حامل علم و دين خود فرمود. آن گاه به ملائكه فرمود: اينان حاملان دين و علم من بوده امين من در ميان خلقم هستند، و (درباره) آنان پرسش خواهد شد. آن گاه خدا به (ارواح) آدمي زادگان گفت: به ربوبيت خدا و (لزوم) اطاعت و ولايت اين افراد (اهل بيت) اقرار كنيد... سپس امام، در پايان حديث فرمودند: اي داود، ولايت ما در عالم ميثاق (قبل از دنيا) مورد تاكيد بوده است. [4] حضرت باقر عليه السلام فرمودند: اگر مردم مي دانستند كه (حضرت) علي در چه زمان به (لقب) اميرالمومنين ناميده شد ولايت او را انكار نمي كردند! راوي پرسيد: خدا شما را رحمت كند، چه زمان به اين لقب ملقب شد؟ فرمودند: آن زمان كه خداي بزرگ، فرزندان آدم را از پشت آنها بيرون كشيد و آنان را بر خويش گواه گرفته فرمود: آيا من
[ صفحه 33]
آفريدگار شما و محمد پيامبر من و علي امير مومنان نيست؟ [5] ولايت نه فقط در عالم قبل به همه انسانها عرضه شد و افراد بر آن آزموده شدند، در عالم دنيا نيز، خداوند متعال، ولايت چهارده معصوم عليهم السلام را در متن تمام كتابهاي آسماني قرار داده، افراد را به ايمان به آن دعوت فرمود. حضرت كاظم عليه السلام فرمودند: ولايه علي مكتوب في جميع صحف الانبياء و لن يبعث الله نبيا الا بنبوه محمد و ولايه وصيه علي عليه السلام. [6] ولايت حضرت علي در تمامي كتابهاي آسماني انبياء نوشته شده بود و خدا هيچ پيامبري را به نبوت برانگيخته نكرد مگر اينكه او مامور به دعوت خلق به سوي نبوت محمد و ولايت وصي او علي عليه السلام بود. [7] اين مطلب در كتب اهل سنت نيز به صراحت يافت مي شود. پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم در گزارش سفر معراج فرمودند: فرشته اي بسوي من آمد و گفت: اي محمد از (ارواح) پيامبراني كه بيش از تو فرستاديم بپرس [8] كه بر چه چيز مبعوث شدند. من پرسيدم. آنان گفتند: بر ولايت تو و ولايت علي بن ابي طالب
[ صفحه 34]
مبعوث شده بوديم. [9] پس ولايت اهل بيت عليهم السلام در عالم قبل بر همه عرضه گرديده وسيله آزمايش الهي در آن عالم بوده است، چه رسد به اين عالم. و انبياء و اديان سابق، مامور تبليغ ولايت بوده اند، چه رسد به اين دين!
[ صفحه 35]
[ صفحه 32]
رواياتي كه بيانگر مطالب فوق باشد، آن قدر در كتب و جواميع حديثي شيعه و اهل سنت فراوان است كه از حد تواتر گذشته، از مسلميات اعتقاد اسلامي تلقي مي گردد. امام صادق عليه السلام به صحابي بزرگ خود داود رقي فرمودند: هنگامي كه خداي بزرگ اراده كرد مخلوقات را بيافريند، آنان را آفريد و در مقابل پراكنده ساخت، آن گاه به آنان گفت: پروردگار شما كيست؟ پس اول كسي كه سخن گفت: رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم اميرالمومنين و ائمه صلوات الله عليهم اجمعين بودند. آنان گفتند: خدايا تو پروردگار ما هستي. لذا خداوند آنان را حامل علم و دين خود فرمود. آن گاه به ملائكه فرمود: اينان حاملان دين و علم من بوده امين من در ميان خلقم هستند، و (درباره) آنان پرسش خواهد شد. آن گاه خدا به (ارواح) آدمي زادگان گفت: به ربوبيت خدا و (لزوم) اطاعت و ولايت اين افراد (اهل بيت) اقرار كنيد... سپس امام، در پايان حديث فرمودند: اي داود، ولايت ما در عالم ميثاق (قبل از دنيا) مورد تاكيد بوده است. [4] حضرت باقر عليه السلام فرمودند: اگر مردم مي دانستند كه (حضرت) علي در چه زمان به (لقب) اميرالمومنين ناميده شد ولايت او را انكار نمي كردند! راوي پرسيد: خدا شما را رحمت كند، چه زمان به اين لقب ملقب شد؟ فرمودند: آن زمان كه خداي بزرگ، فرزندان آدم را از پشت آنها بيرون كشيد و آنان را بر خويش گواه گرفته فرمود: آيا من
[ صفحه 33]
آفريدگار شما و محمد پيامبر من و علي امير مومنان نيست؟ [5] ولايت نه فقط در عالم قبل به همه انسانها عرضه شد و افراد بر آن آزموده شدند، در عالم دنيا نيز، خداوند متعال، ولايت چهارده معصوم عليهم السلام را در متن تمام كتابهاي آسماني قرار داده، افراد را به ايمان به آن دعوت فرمود. حضرت كاظم عليه السلام فرمودند: ولايه علي مكتوب في جميع صحف الانبياء و لن يبعث الله نبيا الا بنبوه محمد و ولايه وصيه علي عليه السلام. [6] ولايت حضرت علي در تمامي كتابهاي آسماني انبياء نوشته شده بود و خدا هيچ پيامبري را به نبوت برانگيخته نكرد مگر اينكه او مامور به دعوت خلق به سوي نبوت محمد و ولايت وصي او علي عليه السلام بود. [7] اين مطلب در كتب اهل سنت نيز به صراحت يافت مي شود. پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم در گزارش سفر معراج فرمودند: فرشته اي بسوي من آمد و گفت: اي محمد از (ارواح) پيامبراني كه بيش از تو فرستاديم بپرس [8] كه بر چه چيز مبعوث شدند. من پرسيدم. آنان گفتند: بر ولايت تو و ولايت علي بن ابي طالب
[ صفحه 34]
مبعوث شده بوديم. [9] پس ولايت اهل بيت عليهم السلام در عالم قبل بر همه عرضه گرديده وسيله آزمايش الهي در آن عالم بوده است، چه رسد به اين عالم. و انبياء و اديان سابق، مامور تبليغ ولايت بوده اند، چه رسد به اين دين!
[ صفحه 35]
[1] آيه 172 سوره اعراف بيانگر اين حقيقت اعتقادي است.
[2] روايات اين بحث بسيار فراوان است كه تعدادي از آن را علامه مجلسي قدس سره در بحار جلد 61 باب 42 و 43 نقل نموده است.
[3] در زيارت آل يس نيز به اين مطلب اشاره شده است: السلام عليك يا ميثاق الله الذي اخذه و وكده - سلام بر تو اي كسي كه خدا درباره ولايت تو عهد گرفته و آن را محكم ساخت.
[4] بحار 244:5 ح 227:26 - 33 ح 95:57 - 19 ح 80.
[5] بحار 306:37 ح 35.
[6] بصائر الدرجات: 72.
[7] اگر چه از كتب آسماني قبل، معدودي چون تورات و انجيل باقي مانده، آنها نيز به صورتي كاملا تحريف يافته و دستكاري شده موجودند، ولي هنوز آثار ولايت اهل بيت عليهم السلام در اين كتب قابل كشف مي باشد. رجوع كنيد به كتاب ارجمند انيس الاعلام، جلد 5.
[8] مضمون آيه 43 سوره زخرف.
[9] تاريخ دمشق، ترجمه الامام علي - ابن عساكر 97:2.