کد مطلب:36443 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:735

خلع سلاح دشمن











دشمن كسی است كه درحال حاضر با ما سر دشمنی دارد، یا در آینده، منبع خطری خواهد بود...

دشمن را (چه از افراد ملت باشد، چه از مقامات دولتی و چه در صف دشمنان) باید با زور و به قاعده به سر جای خود نشاند و در سركوب او باید تمام روشهای مناسب را به كار برد.

در هنگام درگیری پیكار با دشمن ضروری است...

اما قبل از درگیری لازم است كه او را از سلاحش محروم سازیم...

هرگاه دشمن از مال و جنگ افزار برخوردار باشد، ضرورت دارد پیش از آنكه آنها را علیه ما به كار اندازد، از چنگش بیرون بیاوریم...

امام علی (ع) درباره ی اخذ مالیات به كارگزاران خویش چنین می فرماید:

و لا تمسن مال احد من الناس مصل و لا معاهد الا ان تجدوا فرسا او سلاحا یعدی به علی اهل الاسلام، فانه لا یبنغی للمسلم

[صفحه 79]

ان یدع ذلك فی ایدی اعداء الاسلام فیكون شوكه علیه، و لا تدخروا انفسكم نصیحه، و لا الجند حسن سیره،...

«و به مال هیچكس، چه از آنان كه نمازگزارند و چه آنان كه هم پیمانند، دست نیالائید، مگر آنكه اسب یاس لاحی داشته باشند كه بدان به مسلمانان تعدی كند، چه مسلمان را نشاید كه وسیله ی برتری جوئی و قدرت طلبی را در دست دشمنان مسلمان باقی گذارد. از همفكری با یكدیگر خودداری نكنید (و در هر زمان به حال خود رسیدگی كنید) و از خوشرفتاری با سپاهیان و یاری به مردم و قدرت بخشیدن به دین خدا بازنایستید. و در راه پروردگار آنچه بر شما واجب گردانیده انجام دهید كه خدای سبحان از ما و شما خواسته است كه با تلاش خود سپاس وی را بجای آوریم (و در اجابت امر وی به اطاعت زبانی، بسنده نكنیم) و دین حق را با آنچه در توان داریم یاری كنیم، و هیچ قدرتی نیست مگر از جانب خدا.»[1].


صفحه 79.








    1. نهج البلاغه، نامه ی شماره ی 51.