کد مطلب:36473 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:526

مقررات استانهای درگیر جنگ











شهرهائی كه ارتش، در راه خود به سوی میدان نبرد از آنها عبور می كند، به آموزشهای ویژه ای نیاز دارند.

مهم ترین این آموزشها از این قرارند:

اولا- آگاهی از ماجرا.

[صفحه 128]

ثانیا- باید به اهالی شهرها در خلال عبور ارتش همه جوانب هشیاری و احتیاط آموزش داده شود تا مبادا برخی از افراد نیروهای مسلح اعمالی مرتكب شوند كه با رسالتی كه دارند و هدفی كه به خاطر آن می جنگند مغایر باشد.

ثالثا- مردم شهرها به حیثیت ارتش احترام بگذارند چنانكه هیچ فرد ارتشی مورد بی حرمتی قرار نگیرد.

رابعا- لازم است كه فرمانداران و استانداران اخبار ارتش را به رهبری گزارش كنند. به ویژه اگر در امر تداركات ارتش عیب و نقصی باشد، یا از افراد ارتشی رفتار ناشایستی سر بزند، تا رهبری به اصلاح آن اقدام كند.

امام علی (ع) در نامه ای به استاندارانی كه قلمروشان در مسیر حركت ارتش قرار گرفته چنین می فرماید:

من عبدالله علی امیرالمومنین الی من مربه الجیش من جباه الخراج و عمال البلاد: اما بعد، فانی قد سیرت جنودا هی ماره بكم ان شاء الله، و قد اوصیتهم بما یجب لله علیهم من كف الاذی و صرف الشذی، و انا...

«از بنده ی خداوند علی ابن ابی طالب امیرالمومنین به خرج ستانان و فرمانداران شهرها كه سپاه اسلام از قلمروشان می گذرد.

اما بعد...

سپاهیانی روان كرده ام كه به خواست خدا از سرزمین هائی كه زیر فرمان شماست خواهند گذشت. و آنچه به فرمان الهی بر آنان واجب است مانند نیازردن مردم و خویشتنداری از شرارت به آنان سفارش

[صفحه 129]

كرده ام. اگر به شما و اهل ذمه ی دیار شما زیانی برسانند من از آن بیزاری می جویم، مگر آنكه سپاهیان به گرسنگی مرگبار دچار شده و برای سیر كردن خود چاره ای نداشته باشند.

پس هر یك از سپاهیان از روی هوسرانی و ستمگری از مردم چیزی ستاند، وی را كیفر دهید. و دست بی خردان قوم خود را از آزار و گزند و تعرض به سربازان كوتاه كنید.

من در پشت سپاه هستم. اگر ستمی بر شما رفت به من گزارش كنید و اگر از كسی از سپاهیانم گزندی به شما رسید مرا آگاه سازید كه جز به پشتیبانی خدا و همت من دفع او نمی توانید و من به یاری پروردگار او را از كار بر كنار می سازم انشاء الله.»[1].


صفحه 128، 129.








    1. نهج البلاغه، نامه ی شماره ی 60.