با توجه به ترجمة تفسير الميزان، ج 2، ص 212، اولاً: آيا مأموران الهي همان نكير و منكر هستند يا فرشتگان ديگر؟ ثانياً: حين مرگ يعني چه؟ آيا مراد، زمان خاص است يا اين كه فرشتگان خارج از زمان و مكان قرار دارند; ولي با هبوط به زمين گرفتار محدوديتهاي مادي ميشوند؟
ثالثاً: آيا انسان در آن زمان هنوز به درك كامل نرسيده و مثل زمان زندگي در دنيا به بحث و جدل ميپردازند؟ آيا انسان در هنگام مرگ، به فهم والايي دست پيدا نميكند كه بداند بحث و جدل بي فايده است؟ اگر خير; پس چرا افراد عامي كه زبان عربي نميدانند به زبان عربي بايد تلقين شوند؟