چرا خداوند متعال، به پيامبران و امامان:، علم خدادادي داده است، ولي ما انسانهاي امروزي از آن بيبهره هستيم؟

در قرآن كريم آيهاي وجود دارد كه نشان دهد كه پيامبراكرمحضرت فاطمهرا دوست ميداشتند؟

چگونه ميتوان معجزات انبيا و كرامات ائمه: را با هم تطبيق داد؟ لطفاً كتابهايي در اين مورد معرفي كنيد.

آيا در قرآن كريم در بارة نماز انبيا و اوليا مطلبي نقل شده است؟ مثلاً ميگويند: حضرت اميرالمؤمنينيا ديگر امامان در هر شبانه روزي هزار ركعت نماز ميخواندند، اگر چنين باشد، كي به خوابيدن و ديگر كارهايشان ميرسيدند؟ نماز آنان چگونه بوده است و آيا انسان عادي ميتواند به اين موقعيت دست يابد؟

افرادي كه ولايت را قبول ندارند، و افكار و سخنان باطل، خيلي زود روي آنها اثر ميگذارد;وظيفه ما در برابر اين افراد چيست و آيا امر و نهي در آنها اثري خواهد داشت يا نه؟

چرا خاندان ما، مكتب شيعه را پذيرفتند؟

با علم به اين كه خداوند، هر كار خارقالعادهاي را ميتواند انجام دهد، چرا كارد يا شمشير كه خاصيتشان بريدن است، گلوي حضرت اسماعيلغ را نبريد، امّا گلوي امام حسينرا بريد؟

در آيه 55 سوره مائده (آيه ولايت) گفته حضرت عليانگشتري خود را به فقير دادند. اين مطلب با مرسوم نبودن انگشتر در آن زمان منافات دارد؟

الف ـ در آيه 55 سورة مائده (آيه ولايت) جمله و هم راكعون به معناي ركوع در نماز نيست، زيرا وقتي در آيات قرآن، ركوع به شكل جمع ميآيد مقصود نماز نيست، مانند واركعي مع الراكعين و...

ب) قيد و هم راكعون نميتواند به نمازگزاران اشاره داشته باشد چون پيش از آن عبارت يقيمون الصلوة آمده است ـ و ذكر خاص بعد از عام بليغ نيست ـ آيا اصولاً در قرآن، مواردي وجود دارد كه خاص بعد از عام ذكر شده باشد؟

اگر حروف مقطعه سرّي ميان خدا و رسول است، پس چرا در برخي از احاديث كهيعص به كربلا، عطش و... تفسير شده است؟

شيعه معتقد است كه فعل انسان هم به دست خود انسان است و هم در طول مالكيت خداوند است. پرسش اين است كه آيا در انتخابي كه انجام ميدهد خداوند هم دخالتي دارد؟ اگر اين گونه است چرا خداوند مانع انتخابي كه به پشيماني ميانجامد، نميشود؟

با توجه به اين كه بدن مطهر انبيأ و امامان: در درون قبر سالم باقي ميماند، آيا در قرآن كريم، آيهاي وجود دارد كه نشانگر اين مطلب باشد كه بدن مؤمنان واقعي در قبر سالم است؟