در احكام آمده است كه اگر كسي سه يا چهار بار عمداً روزه خواري كند، با اجازه مجتهد جامع الشرايط ممكن است كشته بشود، يا كسي كه منكر ضروري دين شود، كافر تلقي ميشود و حكم آن قتل است. آيا اين احكام و امثال آن از جانب امامان صادر شده است؟ اگر قرار باشد روزه خواران به قتل برسند، تصور كنيد در اين زمان چه فاجعهاي ممكن است پيش آيد! آيا اين گونه احكام موجب نوعي بدنامي و خشونت چهره دين نميشود؟ كسي كه عقيده باطلي دارد، اگر تبليغ نكند باز مشمول احكام بالا قرار ميگيرد؟ اصولاً رفتار امامانعليهمالسلام و پيامبرصلي الله وعليه وآله با مخالفان فكري چگونه بود؟ آيا به زور ميتوان كسي را دين دار كرد؟