از افتخارات انسان اين است كه دستگاه آفرينش او را آزاد آفريده و دست او را درانتخاب راه و شيوه زندگي , كاملا باز گذارده است . بـا در نـظـر گـرفـتـن چنين اصلي ,چگونه اسلام دستور مي دهد كه افراد با ايمان همديگر را به كـارهـاي نـيـك دعوت كنند واز كارهاي بد باز بدارند ؟ آيا اجراي دو اصل امر به معروف و نهي از مـنكر , مايه سلب آزادي از انسانها و افراد جامعه نيست ؟گذشته از اين , اگر همه مردم به چنين وظيفه اي قيام كنند نظامات اجتماعي دچاراختلال و هرج و مرج نمي شود ؟