کد مطلب:1676 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:1

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

اين كه گفته ميشود سادات اگر معصيت كنند، هنگام مرگ پاك ميشوند، حقيقت دارد؟

دليلي براي صحت اين سخن نيست و روايتي كه ناظر به اين معني باشد نيافتيم، بلكه ظاهر روايات خلاف آن را ميرساند. معصيت از هر كس سر بزند، مستحق كيفر و مجازات است و فرقي بين سادات و غير سادات نيست. هيچ تضميني از سوي خدا براي ورود سادات يا گروه خاصي به بهشت صورت نگرفته و اين مقتضاي عدالت خداوند است. آن چه معصيت را پاك ميكند، توبه است. اگر كسي كه موفّق به توبه شود، خداوند او را ميآمرزد، چه سيد باشد و چه نباشد. اگر توبه نكند، بايد پاسخ گو باشد. طاووس يماني ميگويد: امام سجادعليهالسلام را ديدم كه به مناجات ميپرداخت و اشكها ميريخت. به او گفتم: اي پسر پيامبر! اين زاري و بي تابي چيست؟ پدر تو حسين و مادر تو فاطمه و جد تو رسول خدا است، يعني چرا با اين نسب شريف در وحشت هستيد؟ حضرت فرمود: نسب را كنار بگذار. خدا بهشت را براي كسي آفريده است كه مطيع باشد، هر چند غلامي سياه چهره باشد و آتش را آفريده است براي كسي كه نافرماني نميكند، حتماً اگر آقازادهاي از قريش باشد. مگر نشنيدهاي سخن خداي تعالي را: وقتي كه در صور دميده شود، نسبها منتفي است و از يكديگر پرسش نميكنند. به خدا قسم! فردا تو را سود نميدهد مگر عمل صالحي كه امروز پيش ميفرستي. رسول اكرمصلي الله وعليه وآله پس از فتح مكه بالاي تپه صفا رفته، فرياد كرد: اي پسران هاشم و عبدالمطلب! بحارالانوار، ج 46، ص 82.

من فرستاده خدا به سوي شما هستم. من دلسوز شما هستم. نگوييد كه محمد از ماست. به خدا! از ميان شما يا غير شما تنها پرهيزكاران دوستان من اند و بس. مبادا روز قيامت بياييد، در حالي كه شما دنيا را بر دوش بكشيد و ديگران آخرت را.

همان، ج 21، ص 111.