کد مطلب:30158
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:10
آيا ما ميبايست از غير شيعه تبري بجوييم؟
در كتاب كافي روايتي نقل شده است كه زراره مي گويد: بابرادرم حمران ـ يا برادر ديگرم بكير بر امام باقر(ع) وراد شديم. من به امام گفتم: ما افراد را با شاقول اندازه مي گيريم؛ هر كس مانند ما شيعه باشد، خواه از اولاد علي و خواه از غير آنها، با او پيوند دوستي (به عنوان يم مسلمان و اهل نجات) برقرار مي كنيم و هر كس با عيده ما مخالف باشد ما از او (به عنوان گمراه و اهل هلاك) تبري مي جوييم.
امام فرمود: اي زراره! سخن خدا از سخن تو راست تر است. اگر آنچه مي گويي درست باشد، پس سخن خدا آنجا كه مي فرمايد: الا المسضعفين من الرجال و النساء و الولدان لا يستطيعون حيله و لايهتدون سبيلا كجا رفت؟! پس المرجون لأمرالله چه شد؟ آنها كه خدا در باره آنها مي فرمايد: خلطوا عملا صالحا و آخر سيئا كجا رفتند؟ اصحاب الاعراف چه شدند؟! المؤلفه قلوبهم چه كساني هستند و كجايند.(كافي ج2/كتاب اليمان و الكفر/ باب اصناف الناس/382 ط. آخوندي)
جميل بن دراج از زراره در باره اين ماجرا نقل مي كند كه امام فرمودند: اي زراره! حق است بر خدا كه گمراهان (نه كافران و جاحدان) را به بهشت ببرد.(همان مدرك)
مجموعه آثار شهيد مطهري ج1 –علل گرايش به ماديگري
شهيد مطهري
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.