کد مطلب:39814
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:384
طـبـق آيـه 117 سوره مائده مسيح (ع ) گواهي و شهادت خود را در روز قيامت منحصر به زماني مـي كـنـد كـه در ميان امت خويش مي زيسته و اما نسبت به بعد از آن اين گواهي رااز خود سلب مي نمايد در حالي كه در آيه 159 سوره نساء مي خوانيم : مسيح در روزقيامت نسبت به همه آنان , اعم از كساني كه در عصر او بودند يا نبودند گواهي مي دهد ؟
آيه 159 نساء درباره گواهي بر تبليغ رسالت و نفي الوهيت از مسيح است ولي آيه117 مائده مربوط به گواهي بر عمل مي باشد توضيح اينكه : آيه 159 نساء مي گويد : عيسي بر ضد تمام كساني كه او را بـه الوهيت پذيرفتند , اعم از كساني كه در عهداو بودند يا بعدا بوجود آمدند گواهي مي دهد كه من هرگز آنها را به چنين چيزي دعوت ننمودم ولي آيه 117 مائده مي گويد : علاوه بر اينكه مـن تبليغ رسالت به طرزصحيح و كافي كردم تا زماني كه در ميان آنها بودم عملا از انحراف آنان جلوگيري كردم و بعد از من بود كه موضوع الوهيت من را مطرح كردند و راه انحراف راپيمودند و من آن روز در ميان آنها نبودم تا گواه اعمال آنها باشم و از آن جلوگيري كنم .
تفسير نمونه ج 4 ص 206
مكارم شيرازي - ناصر و ديگران
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.