کد مطلب:40877 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:3

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

آيا امام حسين(ع) براي قيام دستور خصوصي داشت، و در چنين صورتي آيا ديگران مي‎توانند او را مقتدا و امام خود در نظير اين عمل قرار دهند؟

يكي از اموري كه موجب مي‎گردد داستان كربلا از مسير خود منحرف گردد و از حيّز استفاده و بهره‎برداري عامة مردم خارج شود و بالأخره آن هدف كلي كه از امر به عزاداري آن حضرت در نظر است منحرف گردد، اين است كه مي‎گويند حركت سيدالشهداء معلول يك دستور خصوصي و محرمانه به نحو قضية شخصيه بوده است و دستوري خصوصي در خواب يا بيداري به آن حضرت داده شده است؛ زيرا اگر بنا شود كه آن حضرت يك دستور خصوصي داشته كه حركت كرده، ديگران نمي‎توانند او را مقتدا و امام خود در نظير اين عمل قرار دهند و نمي‎توان براي حسين «مكتب» قائل شد، بر خلاف اينكه بگوييم حركت امام حسين از دستورهاي كلي اسلام استنباط و استنتاج شد و امام حسين تطبيق كرد با رأي روشن و صائب خودش، كه هم حكم و دستور اسلام را خوب مي‎دانست و هم به وضع زمان و طبقة حاكمة زمان خود آگاهي كامل داشت؛ تطبيق كرد آن احكام را بر زمان خودش و وظيفة خودش را قيام و حركت دانست. لهذا در آن خطبة معروف، استناد كرد به حديث معروف رسول خدا: «مَنْ رَأي سُلْطاناً جائِراً...». ايضاً فرمود: «اَلا تَرَوْنَ أَنَّ الْحَقَّ لا يُعْمَلُ بِهِ وَ أنَّ الْباطِلَ لا يُتَناهي عَنْهُ، لِيَرْغَبِ الْمُؤْمِنُ...» نفرمود: «لِيَرْغَبِ الْاِمامُ»، يعني وظيفة هر مؤمني اين بود نه و ظيفة امام حسين از آن نظر كه امام بود.
ولي معمولاً گويندگان براي اينكه به خيال خودشان مقام امام حسين را بالا ببرند، مي‎گويند دستور خصوصي براي شخص امام حسين براي مبارزه با شخص يزيد و ابن زياد بود و در اين زمينه از خواب و بيداري هزارها چيز مي‎گويند. در نتيجه قيام امام حسين را از حوزة عمل بشريِ قابل اقتدا و اقتفا كه «لَقَدْ كانَ لَكُمْ في رَسولِ اللهِ اُسْوَةٌ حَسَنَةٌ» خارج مي‎كنند و به اصطلاح از زمين به آسمان مي‎برند و حساب «كار پاكان را قياس از خود مگير» به ميان مي‎ايد و امثال اينها. هر اندازه در اين زمينه خيالبافي بيشتر بشود، از جنّ و ملك و خواب و بيداري و دستورهاي خصوصي زياد گفته شود، اين نهضت را بي‎مصرف‎تر مي‎كند.

---

مجموعه آثار شهيد مطهري ج 17ـ حماسه حسيني صفحه: 472 ـ 473
شهيد مطهري