کد مطلب:41981
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:1
8- وضعيت شيعه در قرن چهارم هجري را تشريح كنيد؟
در قرن چهارم هجري عواملي به وجود آمد كه براي وسعت يافتن تشيع و نيرومند شدن شيعه كمك به سزايي ميكرد كه از آن جمله سستي اركان خلافت بنيعباس و ظهور پادشاهان ((آل بويه)) بود.
پادشاهان ((آل بويه)) كه شيعه بودند, كمال نفوذ را در مركز خلافت كه بغداد بود و همچنين در خود خليفه داشتند. واين قدرت قابل توجه به شيعه اجازه ميداد كه در برابر مدعيان مذهبي خود كه پيوسته به اتكاي قدرت , خلافت آنان را خرد ميكردند, قد علم كرده آزدانه به تبليغ مذهب بپردازند.
چنانكه مورخين گفتهاند در اين قرن, همه جزيرة العرب يا قسمت معظم آن به استثناي شهرهاي بزرگ , شيعه بودند و با اين وصف برخي از شهرها نيز مانند هجر و عمان و صعده در عين حال شيعه بودند. در شهر بصره كه پيوسته مركز تسنن بود و با شهر كوفه كه مركز تشيع شمرده ميشد رقابت مذهبي داشت, عدهاي قابل توجه شيعه بودند و همچنين در طرابلس و نابلس و طبريه و حلب و هرات, شيعه بسيار بود و اهواز و سواحل خليج فارس از ايران نيز مذهب رواج داشت. در آغاز اين قرن بود كه (( ناصر اطروش)) پس از سالها تبليغ كه در شمال ايران به عمل آورد به ناحيه طبرستان استيلا يافت و سلطنت تاسيس كرد كه تا چند پشت ادامه داشت و پيش از (( اطروش)) نيز حسن بن زيد علوي سالها در طبرستان سلطنت كرده بود.
دراين قرن, فاطميين كه اسماعيلي بودند به مصر دست يافتند و سلطنت دامنهداري ( 296- 527) تشكيل دادند.
بسيار اتفاق ميافتاد كه در شهرهاي بزرگ مانند بغداد و بصره و نيشابور كشمكش و زد خورد و مهاجمههايي ميان شيعه و سني در ميگرفت و در برخي از آنها شيعه غلبه ميكرد و از پيش ميبرد.
شيعه در اسلام ص59
علامه سيد محمد حسين طباطبائي
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.