کد مطلب:42367 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:3

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

اينكه پيامبر به خاطر رضايت حفصه حلال خدا را حرام كرد چگونه بود؟

كلمه «تحريم» مشترك لفظي بين چند معناست و همين مسأله موجب سوء برداشتهايي از آيه شريفه شده است؛ از جمله: 1- يكي از معاني رايج آن «تحريم تشريعي» است؛ يعني چيزي را از نظر قانون حرام و ممنوع شمردن. 2- معناي ديگر آن «كف نفس»؛ يعني خودداري از استفاده كردن از چيزي است اعم از آن كه از نظر شرع و قانون آن چيز حلال باشد يا حرام. آنچه در اين آيه منظور است همين معناي دوم مي باشد؛ يعني پيامبر(ص) تصميم گرفتند از آن امر مباح پرهيز كنند و اين چيز مذموم و ناپسندي نيست؛ زيرا در آن نافرماني خدا صورت نگرفته است و اگر خداوند به پيامبر(ص) فرمود: «چرا چنين كردي» توبيخ آن حضرت نيست بل اشعار بر اين دارد كه لازم نيست براي توقع نابجاي همسرت خود را از نعمت ديگري محروم سازي. به نظر مي رسد برداشت دوست شما از آيه شريفه معناي اول بوده و پنداشته است كه پيامبر حلالي را حرام كرده در صورتي كه اگر چنين مي بود هرگز شايستگي رسالت نمي داشت و خداوند او را مبعوث نمي ساخت. در ضمن اين نكته را متذكر باشيد كه در خطابات قرآني آياتي هست كه ظاهر اوليه آن عتاب و سرزنش پيامبر(ص) است ولي لب آن تمجيد و ستايش ايشان است؛ مانند آيه {/B«فَلَعَلَّكَ باخِعٌ نَفْسَكَ»{w1-3w}{I18:6I}*/}. آيه مورد بحث نيز چنين است و نشان مي دهد پيامبر اكرم(ص) تا چه اندازه - بيش از حد وظيفه - نسبت به رعايت حال همسرانش اهتمام مي ورزيده است.